Mężczyzna w odwołaniu stwierdził, że organ nieprawidłowo ustalił podatek naliczony. Jego zdaniem powinien go oszacować zgodnie z zasadami określonymi w art. 23 ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Przedsiębiorca wyjaśniał, że świadcząc na rzecz inwestora usługi budowy domu jednorodzinnego działał jako pośrednik. Dlatego organy podatkowe powinny obniżyć jego obrót o część przeznaczoną na zakup materiałów budowlanych i usług. Nie miał jednak ani faktur, ani ich duplikatów, które by dokumentowały te wydatki.
Izba skarbowa podtrzymała decyzję pierwszej instancji. Wyjaśniła, że z zebranych dowodów jasno wynika, że mężczyzna nie działał w sprawie jako pośrednik. Skoro nie ma faktur dokumentujących swoje usługi i nie wystąpił o ich duplikaty, to nie można szacować jego obrotu. Ten ustalono na podstawie art. 19 ustawy o VAT (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje co do zasady w chwili wydania towaru lub wykonania usługi. Takie stanowisko potwierdziły Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oraz NSA. Wyrok jest prawomocny.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 listopada 2013 r. (sygn. akt I FSK 1697/12)
