Nie można uznać samochodu za środek trwały firmy i jednocześnie odliczać kosztów jego używania w celach prywatnych.
Przedsiębiorca rok temu kupił samochód osobowy. Wpisał auto do ewidencji środków trwałych i rozpoczął amortyzację. Pojazd wykorzystuje przede wszystkim w działalności gospodarczej, a w mniejszym zakresie – również do celów osobistych. Wydatki na benzynę, opony, naprawy i konserwację (z wyjątkiem kosztów paliwa związanych z użytkowaniem samochodu w celach prywatnych) zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał takie postępowanie za nieprawidłowe.
Organ podatkowy przyznał, że samochód osobowy w obecnych czasach jest narzędziem pracy, bez którego trudno się obejść. Jednak specyfika jego użytkowania sprawia, że jednocześnie może on służyć do celów osobistych. Z tego względu przepisy podatkowe przewidują dwie możliwości kosztowego rozliczania wydatków związanych z eksploatacją auta:
● włączenie go w zakres prowadzonej działalności jedynie w takim stopniu, w jakim jest on rzeczywiście w niej wykorzystywany,
● przypisanie go w całości firmie.
Opłaty za korzystanie z samochodu nie mogą być potrącane w całości
Opłaty za korzystanie z samochodu nie mogą być potrącane w całości

Zobacz również
Pierwszą z tych opcji reguluje art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r.0 poz. 361 z późn. zm.). Dotyczy on używania auta niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych i pozwala na zaliczenie do kosztów wydatków związanych z jego eksploatacją do wysokości kilometrówki. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przeciwnym wypadku wydatki nie będą kosztem podatkowym. Druga opcja to uznanie samochodu za środek trwały firmy i jego amortyzacja. W takim wypadku kosztem podatkowym są odpisy amortyzacyjne.
Organ podatkowy pokreślił, że niedopuszczalne jest wykorzystywanie do celów prywatnych samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych (wyjątek w tym zakresie dotyczy jedynie środków trwałych będących nieruchomościami, co wynika z art. 22f ust. 4 ustawy o PIT).
W praktyce oznacza to, że korzystając z samochodu osobowego do celów prywatnych, nie można zaliczać do kosztów odpisów amortyzacyjnych. Podstawowym warunkiem dokonywania takich odpisów jest bowiem wykorzystywanie auta wyłącznie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.
Podatnik wykorzystuje samochód zarówno w celach firmowych, jak i prywatnych. Nie ma więc podstaw do uznania auta za środek trwały. W konsekwencji ponoszone wydatki eksploatacyjne nie mogą być kosztem podatkowym w całości, a jedynie w wysokości limitowanej art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT, ustalonej na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.
Do wyliczenia kilometrówki przyjmuje się stawki: 0,5214 zł dla samochodu osobowego o pojemności silnika do 900 cm sześc. oraz 0,8358 zł dla aut o wyższej pojemności za każdy przejechany kilometr
Wydatki związane z eksploatacją
Do wydatków związanych z używaniem auta, które zasadniczo mogą być kosztem podatkowym, można zaliczyć:
● koszty paliwa, olejów,
● opłaty za przejazdy i parkowanie,
● koszty wymiany opon.



Interpretacja dyrektora izby skarbowej w Łodzi z 30 września 2013 r., sygn. IPTPB1/415-472/13-3/KO.