Decyzja podatkowa wydana przez naczelnika urzędu skarbowego, ale podpisana przez osobę nieupoważnioną, jest przykładem rażącego naruszenia prawa. Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny.
Sąd wydał taki wyrok w wyniku skargi kasacyjnej spółki, w stosunku do której urząd skarbowy określił zobowiązanie w CIT. Naczelnik urzędu skarbowego zakwestionował między innymi zaliczenie przez przedsiębiorstwo do kosztów odpisu amortyzacyjnego od znaku towarowego. Izba Skarbowa w Rzeszowie rozpatrująca odwołanie nie zmieniła decyzji. W sprawie pełnomocnik spółki od samego początku zarzucał, że decyzje w obu instancjach powinny zostać uznane za nieważne, ponieważ były podpisane przez osoby pełniące obowiązki zastępcy naczelnika urzędu i wicedyrektora izby. Dlaczego? Według skarżącego ustawa o urzędach i izbach skarbowych (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 121, poz. 1267 z późn. zm.) oraz przepisy wykonawcze i regulaminy funkcjonowania urzędów i izb nie przewidują sytuacji, aby w przypadku braku naczelnika urzędu oraz dyrektora izby osoby te mogły być zastąpione przez osoby pełniące obowiązki zastępcy i wicedyrektora.
WSA w Rzeszowie nie podzielił tych argumentów i skargę oddalił. Uzasadnił, że powołana ustawa odnosi się tylko do wyznaczenia osoby pełniącej obowiązki dyrektora izby lub naczelnika urzędu i nie można jej stosować w sytuacji obsadzania stanowisk zastępcy i wicedyrektora. Z kolei osoby, które podpisały dokumenty, dysponowały upoważnieniami, które reguluje Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.).
NSA uchylił to rozstrzygnięcie. Orzekł, że decyzja organu pierwszej instancji podpisana przez osobę pełniącą obowiązki zastępcy naczelnika została wydana z naruszeniem regulaminu urzędu. Wyjaśnił, że dotychczasowej osobie, która pełniła tę funkcję, powierzono obowiązki wicedyrektora izby (ale nie odwołano jej ze stanowiska zastępcy naczelnika). Mimo tego dyrektor izby powołał kolejną osobę do pełnienia obowiązków zastępcy naczelnika. Tym samym w urzędzie skarbowym obsadzone były stanowiska dwóch zastępców naczelnika, podczas gdy regulamin organizacyjny urzędu przewidywał tylko jedno. Wbrew temu, co orzekł WSA, pełniący obowiązki zastępcy naczelnika nie posiadał upoważnienia do załatwienia sprawy. Podobne naruszenia organizacyjne miały miejsce w izbie skarbowej – podkreślił sąd. Dlatego też w ocenie NSA osoby, których podpisy znalazły się na decyzjach podatkowych, nie miały prawa działać w imieniu organów.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 16 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 410/11).