Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
W 2012 r. minimalna kwota zastawu skarbowego wynosiła 11,9 tys. zł.
Podatnicy, którzy mają zaległości wobec organów skarbowych, starają się sprzedać lub oddać komuś swój majątek, tak by utrudnić egzekucję. Żeby temu zapobiec i zabezpieczyć interesy Skarbu Państwa, fiskus może ustanawiać na rzeczach niesolidnych podatników zastaw skarbowy. Umożliwi mu to przeprowadzenie egzekucji, nawet jeśli przedmioty przejdą na własność innej osoby (podatnik może bowiem swobodnie dysponować przedmiotem zastawu skarbowego, np. go sprzedać).
Zastaw skarbowy powstaje poprzez wpisanie rzeczy ruchomych lub zbywalnych praw majątkowych podatnika do specjalnego rejestru skarbowego. Takie wykazy prowadzą naczelnicy urzędów skarbowych. Wpis do rejestru dokonywany jest na podstawie doręczonej decyzji, np. ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość odsetek za zwłokę.
Osoba, która kupuje używane rzeczy, może poprosić sprzedawcę, aby okazał wypis z urzędu skarbowego świadczący o tym, że dana rzecz jest wolna od obciążeń. Jeżeli sprzedawca odmawia, kupujący sam może złożyć wniosek o taki wypis, pod warunkiem że wie, w którym urzędzie skarbowym rozlicza się jego kontrahent. Może także sprawdzić, czy przedmiot transakcji jest objęty zabezpieczeniem w Centralnym Rejestrze Zastawów Skarbowych, który prowadzi minister finansów.
Organy podatkowe mogą się zabezpieczać wyłącznie na ruchomościach lub prawach majątkowych, których wartość w dniu ustanowienia zastawu jest nie mniejsza niż minimalna kwota, którą na dany rok określił szef resortu finansów.
W 2013 r. – zgodnie z obwieszczeniem ministra finansów z 8 sierpnia 2012 r. (Monitor Polski z 13 sierpnia 2012 r., poz. 583) – kwota ta wynosi 12,3 tys. zł. Zastawem skarbowym nie mogą być także obciążone rzeczy lub prawa majątkowe, które nie podlegają egzekucji, np. ubrania, oraz te, które mogą być przedmiotem hipoteki, np. mieszkanie.
