Sędzia Stefan Babiarz podkreślił, że takie odszkodowanie zostało wypłacone osobie jako konsekwencja pozostawania w stosunku pracy z byłym pracodawcą. Tym samym wpisuje się w szeroki katalog przychodów ze stosunku pracy, o którym mówi art. 12 ust. 1 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.).
Sprawa dotyczyła interpretacji podatkowej. Spółka we wniosku wyjaśniła, że jest producentem wyrobów z włókien naturalnych. Jednak w związku z rozwojem technologii i unowocześnieniem procesu produkcyjnego zaszła konieczność zmian osobowych. Spółka wypowiedziała więc umowę o pracę dotychczasowemu dyrektorowi. Umowa została rozwiązana z końcem września 2009 roku. W tym też dniu pracodawca i zwolniony pracownik zawarli ugodę, w której ustalili, że w ramach odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy spółka udzieli pomocy przez zlecenie na własny koszt firmie doradztwa personalnego poszukiwania pracy. Ponadto będzie wypłacała odszkodowania w okresie pozostawania bez pracy do końca kolejnego roku kalendarzowego.

Przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Według spółki zarówno przychód dla osoby fizycznej w wysokości wartości brutto wypłaconego wynagrodzenia dla firmy doradztwa personalnego, jak i wypłata odszkodowania w formie pieniężnej stanowić będzie przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. Wynika to z tego, że oba rodzaje świadczeń nie dotyczą osoby zatrudnionej, lecz osoby niebędącej pracownikiem. Tym samym spółka nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od byłego pracownika. Musi tylko sporządzić informacje o wysokości przychodów uzyskanych z tzw. innych źródeł i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu. Z tym nie zgodził się jednak minister finansów, a następnie sąd administracyjny.
W ocenie sądu faktyczny i prawny związek wypłacanych należności powstał w wyniku istniejącego wcześniej stosunku pracy, a nie poza nim. Rację ma więc minister finansów, że o zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy również inna osoba niezwiązana (obecnie lub w przeszłości) z pracodawcą.
Wyrok jest prawomocny.
Wyrok NSA z 21 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 86/11.