Spółka w wystawionym pracownikowi świadectwie pracy nie wykazała, że zatrudnienie miało charakter pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym. W konsekwencji organ rentowy przyznając prawo do emerytury górniczej, zastosował zły przelicznik, a to skutkowało zaniżeniem emerytury.
Sąd przyznał podatnikowi odszkodowanie od pracodawcy za okres pobierania zaniżonej emerytury. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, że takie odszkodowanie zwolnione jest z podatku dochodowego od osób fizycznych. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) wolne od podatku są odszkodowania lub zadośćuczynienia, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej – do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie. Nie dotyczy to odszkodowań lub zadośćuczynień: otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a także dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
W opisanej sprawie odszkodowanie zostało zasądzone wyrokiem sądu na podstawie art. 471 kodeksu cywilnego (w zw. z art. 300 kodeksu pracy). Wysokość odszkodowania stanowiła różnica pomiędzy emeryturą, jaką podatnik powinien otrzymać, gdyby pracodawca wystawił prawidłowe dokumenty, a emeryturą otrzymaną w okresie objętym żądaniem.
W ocenie organu podatkowego wypłacone odszkodowanie obejmuje wyłącznie stratę, jakiej doznał podatnik w związku z błędami popełnionymi przez byłego pracodawcę, a nie utratę zarobku, który by się urzeczywistnił gdyby zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło. Dyrektor izby skarbowej uznał więc, że odszkodowanie objęte jest zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT. W konsekwencji jego wypłata nie rodzi u podatnika obowiązku podatkowego.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 września 2012 r., nr IPTPB2/415-539/12-4/AK.