Wczasy pod gruszą to tradycyjna od wielu lat forma pieniężnego wsparcia wypoczynku pracownika, organizowanego przez niego we własnym zakresie. Świadczenie to finansowane jest z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). Tworzą go pracodawcy zatrudniający 20 lub więcej pracowników, a prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych – bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.
– Pomoc socjalna w formie dopłaty do urlopu w formie wczasów pod gruszą zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej 380 zł rocznie – mówi Marzena Rączkiewicz, kierownik zespołu księgowości płacowej w Rödl & Partner.
Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). Zwolnienie to może być stosowane, jeśli łącznie spełnionych jest kilka warunków.
– Świadczenie musi mieć związek z wykonywaniem działalności socjalnej pracodawcy i być finansowane ze środków ZFŚS lub funduszu związków zawodowych – wskazuje Marzena Rączkiewicz.
Musi mieć ono postać pieniężną lub rzeczową, a jego wysokość nie może przekraczać w roku podatkowym 380 zł.
– Limit ten należy odnieść nie do wartości jednostkowego świadczenia otrzymanego przez pracownika z ZFŚS w danym roku podatkowym, lecz do wszystkich świadczeń objętych zakresem zwolnienia – podkreśla nasza rozmówczyni.
W przypadku przyznania przez pracodawcę w trakcie roku świadczeń o wartości przekraczającej 380 zł nadwyżkę należy doliczyć do przychodów pracownika ze stosunku pracy i opodatkować. Zwiększy więc ona podstawę naliczenia zaliczki na PIT, do odprowadzenia której obowiązany jest pracodawca.

Nadwyżka świadczenia otrzymanego od pracodawcy ponad kwotę 380 zł jest przychodem ze stosunku pracy

– Przychód powstaje z chwilą otrzymania świadczenia lub postawienia go do dyspozycji pracownika, np. w miesiącu wypłaty danej kwoty – tłumaczy Marzena Rączkiewicz.
Świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach ZFŚS oraz spełniające cechy i zasady przyznawania tych świadczeń, określone w regulaminie funduszu, wyłączone są z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
– Wysokość świadczenia dla poszczególnych osób powinna być uzależniona od kryterium socjalnego tj. od sytuacji życiowej rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej – zwraca uwagę Marzena Rączkiewicz.
Chyba że w regulaminie ZFŚS pracodawca ustalił powszechną dostępność tego świadczenia dla wszystkich pracowników na równych zasadach (por. wyrok SN z 23 października 2008 r., sygn. akt II PK 74/08).
Przepisy ustawy o ZFŚS (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 592) pozostawiają pracodawcy wiele swobody w kształtowaniu zapisów regulaminu ZFŚS.
– Pracodawca decyduje m.in. o tym, czy uzależni wypłatę świadczeń np. od wykorzystania minimalnej liczby dni urlopu przez pracownika – mówi Marzena Rączkiewicz.
Istotne jest, że dofinansowanie wypoczynku nie zwalnia pracodawcy z obowiązku wypłaty wynagrodzenia należnego pracownikowi w czasie urlopu wypoczynkowego.