Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając skargę kasacyjną podatnika i uchylając niekorzystny dla niego wyrok sądu wojewódzkiego.
W rozpatrywanej sprawie podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów pojazdami uniwersalnymi, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Od osiągniętych dochodów rocznych rozliczał się wspólnie z małżonką. W wyniku postępowania kontrolnego organ podatkowy uznał, że w zeznaniu rocznym PIT zostały zawyżone koszty uzyskania przychodów o kwotę ponad 64 tys. zł.
Organ powołał się również na wyrok karny sądu okręgowego, w którym inny przedsiębiorca został uznany winnym, m.in. tego, że przez kilka miesięcy wystawiał faktury na sprzedaż paliwa i udostępniał pieczątki firmy podatnika, uczestnicząc w obrocie paliwem niewiadomego pochodzenia – bez wymaganej przepisami koncesji.
Podatnik złożył skargę do sądu. Zarzucił organowi niepodjęcie wszelkich możliwych działań mających na celu wszechstronne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy oraz dowolną ocenę dowodów. A w szczególności – naruszenie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. nr 361 z późn. zm.) poprzez błędne przyjęcie, że nie przysługiwało prawo zaliczenia w koszty wysokości kwot dokumentowanych fakturami wystawionymi przez firmę podatnika.

Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe

Zdaniem dyrektora izby skarbowej podstawą do odliczenia od przychodu kosztów podatkowych jest należyte udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Podstawą dokonywania zapisów w księdze podatkowej są odpowiednie dowody księgowe. Dowody te muszą stwierdzać fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem. W rozpatrywanej sprawie takich podstaw nie było.
Podatnik zarzucił organom, że dokonały dowolnej wykładni wyroku wydanego przez sąd karny polegającej na przyjęciu, że skazany przedsiębiorca nie dokonywał sprzedaży oleju napędowego na rzecz podatnika, a jedynie firmował działalność innych osób. Ponadto organy nie uwzględniły faktu, że podatnik rzeczywiście zakupił paliwo, co jednak wynika z ustaleń postępowania karnego.
Naczelny Sąd Administarcyjny uwzględnił skargę i zlecił sądowi wojewódzkiemu w Łodzi ponownie rozpoznać sprawę.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 28 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2590/10.