Zakonnicy muszą płacić akcyzę od węgla kupowanego do ogrzewania kościoła, natomiast nie muszą go płacić, kupując węgiel do ogrzewania klasztoru, bo klasztor jest traktowany jak gospodarstwo domowe - stwierdziła Izba Skarbowa w Poznaniu.

Izba Skarbowa w Poznaniu odpowiedziała na pytanie, czy w związku z obowiązującą od stycznia 2012 r. ustawą o podatku akcyzowym wspólnota zakonna musi płacić akcyzę za każdym razem, gdy kupuje węgiel do ogrzewania klasztoru i kościoła. Wspólnota była przekonana, że jest w całości zwolniona z tego podatku, bo - jak argumentowała - klasztor jest porównywalny do gospodarstwa domowego, a kościół nie jest miejscem działalności gospodarczej.

Innego zdania była jednak Izba Skarbowa w Poznaniu

W interpretacji z 8 marca (nr ILPP3/443-2/12-4/TW) Izba stwierdziła, że zwolnienie od akcyzy dotyczy tylko węgla kupowanego do ogrzewania pomieszczeń klasztornych, bo - jak wyjaśniła - klasztor mieści się w pojęciu gospodarstwa domowego. A wszystkie gospodarstwa domowe są zwolnione z akcyzy.

"Gospodarstwo domowe to przede wszystkim zabudowania związane z pomieszczeniami mieszkalnymi (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych)" - wytłumaczyła Izba.

Natomiast kościół jako miejsce kultu i sprawowania sakramentów służy innym celom - stwierdziła poznańska IS. "Nie jest ani pomieszczeniem stałego zamieszkania jego mieszkańców, ani budynkiem związanym z takim pomieszczeniem" - wyjaśniła. Dlatego - jej zdaniem - kościół nie może korzystać ze zwolnienia od akcyzy.

Izba przypomniała, że zasadniczo obrót wyrobami akcyzowymi jest objęty akcyzą. Wprawdzie w art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym są wymienione zwolnienia, ale nie dla akcyzy kupowanej do ogrzewania kościołów - wyjaśniła.