– Wykorzystując jednak przewidziane prawem mechanizmy alokacji VAT naliczonego, partnerzy mogą uniknąć dodatkowych obciążeń podatkowych – podpowiada Marcin Zawadzki, ekspert podatkowy z Ernst & Young.
Nasz rozmówca dodaje, że decydując się na współdziałanie w ramach przedsięwzięcia inwestycyjnego, partnerzy desygnują jednego spośród siebie, który jest odpowiedzialny za proces fakturowania z dostawcami. Jednocześnie koszty zebrane przez głównego partnera mogą być później przenoszone na pozostałych w drodze refaktur. Jeśli główny partner jest podmiotem mającym ograniczone prawo do odliczenia VAT, często pojawiają się wątpliwości, czy VAT naliczony na części wydatków inwestycyjnych może zostać odliczony przez głównego partnera.
– W tym przypadku zastosowanie powinna znaleźć koncepcja bezpośredniej alokacji VAT naliczonego do działalności opodatkowanej – uważa Marcin Zawadzki.

Celem refakturowania jest przeniesienie kosztów przez podmiot dokonujący odsprzedaży usług na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał

Jeśli bowiem główny partner refakturuje koszty na pozostałych partnerów, to określony udział VAT naliczonego od dostawców może zostać bezpośrednio powiązany z VAT należnym wynikającym z refaktur wystawianych na pozostałych partnerów. W efekcie główny partner powinien mieć możliwość odliczenia VAT naliczonego, co potwierdza m.in. wyrok WSA w Gdańsku z 26 marca 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 792/08).
Według Marcina Zawadzkiego opisane zagadnienie jest szczególnie istotne dla podmiotów z sektora publicznego, finansowego, ubezpieczeniowego czy medycznego realizujących wspólne inwestycje. Mogą one bowiem wyeliminować dodatkowy koszt w postaci VAT naliczonego niezwiązanego z ich częścią inwestycji.
Rozstrzygnięcia wymagają kwestie, w jakim stopniu kwota VAT naliczonego podlega odliczeniu i jaki klucz alokacji może zostać zastosowany w poszczególnych przypadkach. Warto jednak się nad nimi pochylić, aby w efekcie istotnie zredukować koszty inwestycji.