Kierowca nie musi rozliczyć w swoim rocznym zeznaniu podatkowym zwrotu kosztów przejazdu otrzymanych od pasażera.

Carpooling to forma podróżowania, która polega na udostępnianiu wolnego miejsca we własnym samochodzie lub korzystaniu z wolnego miejsca w samochodzie innego użytkownika. Kierowcy i pasażerowie dzielą się kosztami przejazdu, na które składają się przede wszystkim koszty paliwa, ale także np. opłaty za parking, przejazd autostradą czy wypożyczenie samochodu.

Zdaniem ekspertów taka forma podróżowania nie przysparza podatnikom przychodu, a zatem nie podlega opodatkowaniu. Gdy pasażer partycypuje tylko w kosztach przejazdu, tj. zwraca przewożącemu go kierowcy udział w kosztach paliwa, ewentualnie opłat drogowych (np. viaTOLL, opłaty za autostrady), to po stronie świadczącego usługę carpoolingu nie powstaje żaden przychód.

– Transakcja taka nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych. Nie trzeba jej także nigdzie zgłaszać ani wykazywać w zeznaniach podatkowych – tłumaczy Witold Widurek, menedżer z Ernst & Young.

Aby opodatkowanie się nie pojawiło, istotne jest, by pasażer partycypował w rzeczywistych kosztach przejazdu proporcjonalnie do liczby osób. Przykładowo, jeśli kierowca jedzie sam i przewozi jednego pasażera korzystającego z carpoolingu, to pasażer zwraca kierowcy 50 proc. rzeczywistych kosztów przejazdu. Nadwyżka powyżej tej kwoty stanowić będzie opodatkowany przychód.

Konrad Zawada z Izby Skarbowej w Krakowie dodaje, że kierowca, który okazjonalnie świadczy usługę carpoolingu i pobiera opłatę od innych pasażerów przewyższającą rzeczywiste koszty przejazdu, będzie musiał tak uzyskany dochód opodatkować.

Łączny roczny dochód uzyskany w ten sposób kierowca będzie musiał wykazać na zeznaniu rocznym PIT-36 w pozycji – inne źródła. Do tych innych źródeł ustawa o PIT zalicza m.in. kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż z działalności gospodarczej, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów z działalności gospodarczej, działalności wykonywanej osobiście lub ze stosunku pracy.

– Od tak uzyskanego dochodu nie ma obowiązku odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek – dodaje Witold Widurek.

Jeżeli natomiast działalność taka prowadzona jest w sposób zorganizowany i ciągły, wtedy osoba świadcząca takie usługi powinna zarejestrować działalność gospodarczą i opodatkowywać ją w sposób dla niej przewidziany (tj. wybrać formę opodatkowania, prowadzić właściwe ewidencje podatkowe, ewentualnie opłacać miesięczne zaliczki).