Wójt, burmistrz lub prezydent miasta wyraża zgodę na przyznanie ulgi w spłacie podatku od spadków i darowizn.

Podatek od spadków i darowizn należy zapłacić bez względu na to, czy spadkobierca faktycznie włada nabytym przedmiotem czy też kto inny nim dysponuje. Problem pojawia się, gdy podatnik nie ma środków na uiszczenie podatku i nie ma pełni władztwa nad rzeczą (np. mieszkaniem, które zajmuje lokator, którego eksmisja zależy od przyznania lokalu socjalnego).

– W takiej sytuacji warto rozważyć możliwość złożenia wniosku o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych – mówi Magdalena Bednarek-Sieradzka, doradca podatkowy, MBSP.

Zgodnie z art. 67a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organ podatkowy (naczelnik urzędu skarbowego) w przypadkach uzasadnionych m.in. ważnym interesem podatnika może np. odroczyć termin płatności podatku, rozłożyć podatek na raty, a nawet umorzyć podatek w całości lub w części.

– Aby skorzystać z ulgi, należy wykazać zaistnienie przesłanki ważnego interesu podatnika. Przepisy nie definiują jej znaczenia. W wyrokach sądowych jako okoliczności uzasadniające spełnienie tego warunku wymienia się zagrożenie egzystencji podatnika i jego rodziny – mówi Magdalena Bednarek-Sieradzka.

To, czy ulga zostanie przyznana, zależy od okoliczności danej sprawy. Magdalena Bednarek-Sieradzka odwołuje się do wyroku NSA (sygn. akt II FSK 425/10), z którego wynika, że przy ocenie bada się, czy zaległość podatkowa powstała na skutek zachowania podatnika czy też od okoliczności od niego niezależnych (np. siły wyższej).

Należy pamiętać o specyficznym trybie przyznawania ulg w spłacie podatku od spadków i darowizn, który jest dochodem jednostek samorządu terytorialnego.

Ekspert przypomina, że naczelnik urzędu skarbowego może ulgę przyznać wyłącznie za zgodą przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego (np. wójta, burmistrza, prezydenta miasta) udzielanej w formie postanowienia, które nie jest zaskarżalne. Niestety brak zgody gminy jest wiążący dla urzędu skarbowego (zob. wyrok NSA w sprawie sygn. akt II FSK 293/07).