Przy ustalaniu okresu amortyzacji środków trwałych trzeba uwzględnić okres ekonomicznej użyteczności składnika majątku.
Spółka zakupiła samochód osobowy i ciężarowy, które będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.
– Jak ustalić stawki dla tych środków trwałych do amortyzacji bilansowej – pyta pan Zdzisław z Wielunia.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości jednostka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych w sposób systematyczny i planowany. Renata Kabas-Komorniczak, doradca podatkowy z Rödl & Partner, wyjaśnia, że podstawą przy ustalaniu okresu amortyzacji jest okres ekonomicznej użyteczności składnika majątku. Jest to kategoria obiektywna, specyficzna dla danego składnika majątkowego, wynikająca z jego charakterystyki techniczno-technologicznej (określonej np. w dokumentacji technicznej czy instrukcji obsługi) albo z innego ograniczenia czasu użytkowania.
Okres ekonomicznej użyteczności składnika majątku może być wyrażony liczbą lat, np. 5 lub 10, lub liczbą jednostek naturalnych, które opisują okres zużycia technologicznego urządzenia, np. może to być maksymalny przebieg samochodu w kilometrach (są samochody, które przejadą 300 tys. km, są takie, które przejadą 500 tys. km).
Renata Kabas-Komorniczak podkreśla, że należy jednak pamiętać, iż okres użytkowania składnika majątkowego może być w maksymalnej wysokości równy okresowi ekonomicznej użyteczności, ale nie musi. Jest to indywidualna decyzja jednostki. Jednostka może przyjąć w swojej polityce rachunkowości, że wymienia flotę samochodową co 5 lat, mimo że samochody te mogą funkcjonować 10 lat.
Kolejnym krokiem jest ustalenie metody amortyzacji (liniowa, degresywna, naturalna, czyli zróżnicowanego odpisu amortyzacyjnego) oraz wartości rezydualnej składnika (ewentualna wartość końcowa). W tym celu można skorzystać ze wskazówek, które zawierają przepisy podatkowe.
Podstawa prawna
Art. 32 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).
