Wymiar PIT oparto na technice samoobliczania podatku. Wraz z deklaracją podatnik nie ma obowiązku dołączania dokumentów wskazujących na prawo do ulgi lub prawo do potrącenia kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Technika samoobliczenia podatkowego polega na przeniesieniu obowiązku ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego na podatników bądź płatników określonego podatku. To oni są zobowiązani obliczyć wysokość obciążenia podatkowego, wykazać go w sformalizowanej deklaracji oraz wpłacić podatek na konto właściwego organu podatkowego. Tym samym wraz z deklaracją podatnik nie ma obowiązku dołączania dokumentów wskazujących na prawo do ulgi lub prawo do potrącenia kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dokumentacja stanie się istotnym zagadnieniem w momencie dokonywania weryfikacji przez organ podatkowy wysokości zadeklarowanego w zeznaniu rocznym podatku i dokonanych potrąceń.
Przedsiębiorca może prowadzić księgę przychodów i rozchodów wraz z dokumentami źródłowymi, które są dobrym i przeważnie niekwestionowanym dowodem na poniesienie kosztu. Wobec braku dokumentu źródłowego jako dowód prawa do odliczenia może służyć np. przelew bankowy związany z poniesieniem wydatku tytułem składki zdrowotnej odliczanej bezpośrednio od podatku.
W sytuacjach bardziej krytycznych, braku jakichkolwiek dokumentów, już na etapie postępowania podatkowego jako dowód mogą być uznane zeznania świadków, dzięki którym możliwe jest uwzględnienie w rozliczeniu poniesionych wydatków.
Podstawa prawna
Art. 10, art. 2art. 6, 45 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).