Postanowienia międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie odnoszą się wprost do akcyjnych opcji pracowniczych – a także tzw. opcji menedżerskich – jednak zagadnienie to jest przedmiotem obszernej analizy w oficjalnym komentarzu OECD do art. 15 modelowej konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu i majątku, odnoszącego się do dochodu z tytułu pracy najemnej. Co dokładnie wynika z tych regulacji?
OECD stoi na stanowisku, że wspomniany art. 15 modelowej konwencji OECD pozwala państwu, w którym powstaje dochód z tytułu opcji pracowniczych, opodatkować ten dochód nawet w sytuacji, gdy podatek ten stał się należny w okresie późniejszym, gdy dany podatnik nie jest już pracownikiem podmiotu mającego siedzibę w tym państwie.
Jednocześnie jednak komentarz OECD podnosi potrzebę odróżnienia dochodu z tytułu otrzymania lub realizacji opcji pracowniczej od późniejszego dochodu z tytułu zbycia akcji otrzymanych lub nabytych w wyniku realizacji opcji, które to zbycie ma miejsce w okresie późniejszym, kiedy dany podatnik nie jest już pracownikiem podmiotu mającego siedzibę w tym państwie.
W takiej sytuacji dochód uzyskany przez byłego pracownika nie będzie podlegał opodatkowaniu jako dochód z tytułu stosunku pracy, kwalifikowany zgodnie z art. 15 modelowej konwencji OECD, lecz jako dochód kapitałowy (ang. capital gain) kwalifikowany zgodnie z art. 13 modelowej konwencji OECD.
Rozróżnienie to jest bardzo istotne, gdyż w przypadku dochodu kwalifikowanego zgodnie z art. 15 modelowej konwencji OECD prawo do opodatkowania przysługuje – obok państwa rezydencji danego podatnika – także państwu, w którym dochód powstał, a w przypadku dochodu kwalifikowanego zgodnie z art. 13 modelowej konwencji OECD prawo do opodatkowania przysługuje wyłącznie państwu rezydencji danego podatnika.