Nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych. Czy ta sama nadpłata, o którą występuje podatnik, składając wniosek wraz z korektą deklaracji, może raz podlegać oprocentowaniu, a raz nie?
Robert Pasternak
partner i radca prawny w Deloitte Legal, Pasternak i Wspólnicy Kancelaria Prawnicza
Zdarzają się stanowiska organów podatkowych, które twierdzą, że jeżeli została wydana decyzja stwierdzająca nadpłatę, to odsetki się należą, ale jeżeli już została wydana decyzja określająca nadpłatę – choćby w pełni uwzględniająca wniosek podatnika, to oprocentowanie nie przysługuje. Druga decyzja może zostać wydana, jeżeli organ podatkowy poweźmie wątpliwość co do zasadności nadpłaty i przeprowadzi postępowanie podat- kowe w celu zbadania jej zasadności. Jednak stanowisko takie jest błędne i nie znajduje uzasadnienia w przepisach. Nie ma znaczenia, czy zwrot nadpłaty odbywa się na podstawie decyzji stwierdzającej nadpłatę czy też na podstawie decyzji określającej nadpłatę. W przypadkach przewidzianych w art. 77 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, a więc w przypadkach: wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub wydania decyzji określającej nadpłatę, oprocentowanie przysługuje od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją), jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korygowanym zeznaniem. Ustawodawca zrównał sytuację prawną podatnika, który po złożeniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korygowanym zeznaniem otrzymuje zwrot nadpłaty na podstawie decyzji stwierdzającej nadpłatę, z sytuacją prawną podatnika, który po złożeniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem otrzymuje zwrot nadpłaty na podstawie decyzji określającej nadpłatę wydanej po przeprowadzeniu postępowania podatkowego.
Zrównanie sytuacji prawnej tych podatników jest rozwiązaniem zgodnym z zasadą równego traktowania oraz zakazu dyskryminacji podatników (podmiotów prawa) znajdujących się w takiej samej sytuacji faktycznej.