W 2017 r. podstawą opodatkowania elektrowni wiatrowej była wartość rynkowa, jeżeli w ewidencji środków trwałych były ujęte poszczególne elementy tej elektrowni, a nie całość jako jedna budowla – potwierdził NSA.
Chodziło o spółkę, która w ewidencji środków trwałych nie ujęła całej elektrowni wiatrowej, tylko poszczególne jej elementy, m.in. części budowlane (fundament i wieżę) oraz urządzenia służące do wytwarzania prądu.
Do końca 2016 r. spółka płaciła podatek od nieruchomości od wieży i fundamentów. Podstawą opodatkowania była ich wartość początkowa ustalona na potrzeby amortyzacji CIT. Od 2017 r. przepisy się zmieniły i opodatkowane zostały wszystkie elementy składające się na elektrownię wiatrową. Spółka uważała więc, że podstawą opodatkowania będzie ich wartość rynkowa, ustalona na dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli na 1 stycznia 2017 r.
Powołała się tu na art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym, jeżeli od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, to podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa.
Innego zdania był burmistrz miasta. Uznał, że skoro spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od poszczególnych elementów składających się na elektrownię wiatrową (części budowli), to podstawą opodatkowania będzie suma wartości tych składników wynikająca z ewidencji środków trwałych.
Zgodził się z tym WSA w Łodzi. Wskazał, że skoro amortyzacji podlegają wszystkie części składające się na budowlę, to należy przyjąć, że podlega ona amortyzacji. Spółka nie może więc ustalić podstawy opodatkowania zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – uznał sąd. Dodał, że tak samo orzekły też inne sądy, np. WSA w Białymstoku (sygn. akt I SA/Bk 644/17), WSA w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 1280/17).
Nie zgodził się z tym Naczelny Sąd Administracyjny i uchylił zarówno wyrok WSA, jak i interpretację burmistrza. Sędzia Piotr Przybysz wyjaśnił, że zgodnie z ukształtowaną już linią orzeczniczą NSA, jeżeli nie jest dokonywana amortyzacja od całości środka trwałego (elektrowni wiatrowej) i nie jest on ujęty w ewidencji jako jeden środek trwały, to podstawę opodatkowania należy ustalać zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nie można więc ustalać podstawy opodatkowania, dodając do siebie wartość poszczególnych elementów składających się na elektrownię wiatrową.
Podobnie NSA orzekł m.in. 17 września 2019 r. (sygn. akt II FSK 3060/17) i 19 marca br. (sygn. akt II FSK 2935/17).
orzecznictwo
Wyrok NSA z 15 października 2020 r., sygn. akt II FSK 1182/18.
