Wierzyciel może obniżyć podstawę opodatkowania w ramach ulgi na złe długi nie tylko w miesiącu, w którym upływa 90 dni od terminu płatności, ale też w kolejnych okresach rozliczeniowych – potwierdził Jan Sarnowski, wiceminister finansów, w odpowiedzi na zapytanie poselskie.
Dotyczyło ono art. 18f oraz art. 25 ust. 19 ustawy o CIT (analogicznie art. 26i oraz art. 44 ust. 17 ustawy o PIT). Daje on wierzycielom możliwość pomniejszania podstawy opodatkowania (dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki) o wartość wierzytelności, jeśli nie została ona uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (rachunku).

Wierzyciel może…

„Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki jest wyższa od tego dochodu, zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia”.
– Wiceminister Sarnowski wyjaśnił, że jeżeli wierzyciel w miesiącu, w którym nabył prawo do tej korekty, nie osiągnął dochodu, od którego może odjąć niezapłaconą przez kontrahenta kwotę, to może to zrobić, gdy taki dochód się pojawi. W sumie ma na to dwa lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa.

…dłużnik musi

Natomiast dłużnik, który nie zapłacił w terminie 90 dni, musi skorygować dochód o kwotę zaliczaną uprzednio do kosztów uzyskania przychodu. Przy czym zwiększa dochód (stanowiący podstawę obliczenia zaliczki), począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.
Jeżeli spłaci swoje zobowiązanie, może zmniejszyć dochód w okresie rozliczeniowym roku, w którym uregulował zobowiązanie.
Jeżeli dłużnik nie zapłaci do momentu rocznego rozliczenia PIT, to wierzyciel może pomniejszyć podstawę opodatkowania (lub zwiększyć stratę) w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
Z kolei dłużnik w takiej sytuacji ma obowiązek powiększenia podstawy opodatkowania (bądź zmniejszenia straty) w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W czasie pandemii

Wiceminister przypomniał też o wyjątkach, które obowiązują w czasie pandemii.
Dłużnicy w 2020 r. nie muszą korygować kosztów, jeżeli w danym okresie rozliczeniowym ponieśli negatywne konsekwencje ekonomiczne pandemii. Warunkiem jest, by ich przychód w tym okresie był co najmniej 50 proc. niższy niż w analogicznym okresie poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w 2019 r. – w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów. Wynika to z art. 38i ustawy o CIT i art. 52q ustawy o PIT, które zostały dodane tarczą antykryzysową z 31 marca 2020 r. (Dz.U. poz. 568 ze zm.).
Z kolei wierzyciel, który ponosi negatywne konsekwencje COVID-19, może pomniejszyć w 2020 r. dochód (przychód) dla celów obliczenia zaliczki (ryczałtu) o nieuregulowaną wierzytelność już po upływie 30 dni od dnia upływu terminu jej płatności.
Odpowiedźz 14 września 2020 r. wiceministra finansów Jana Sarnowskiego na zapytanie poselskie nr 1255