Klient biura wystawia wszystkie faktury z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności”, także wtedy, gdy kwota należności na fakturze nie przekracza 15 tys. zł lub nie dokumentuje ona towarów lub usług wykazanych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Czy generując JPK_FA, w polu P_18A należy wykazywać takie faktury?
W art. 193a par. 1 ordynacji podatkowej nałożono obowiązek przesyłania na żądanie organów podatkowych w formacie jednolitego pliku kontrolnego m.in. dowodów księgowych. Dotyczy to w szczególności faktur sprzedażowych (w komunikacie Ministerstwa Finansów wskazano, że obowiązek ten nie obejmuje faktur zakupowych), w przypadku których na żądanie organów przekazywane są pliki JPK_FA. Z kolei w „Broszurze informacyjnej dotyczącej struktury JPK_FA” wyjaśniono, że w polu P_18A – w przypadku zawierających wyrazy „mechanizm podzielonej płatności” faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 prawa przedsiębiorców, i obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy – należy podać wartość „true”. W przeciwnym razie powinna pojawić się w tym polu wartość „false”. Z objaśnień tych wynika również, że „zawartość pliku JPK_FA powinna odzwierciedlać treść faktur wprowadzonych do obiegu. Zatem jeśli podatnik wystawiał fakturę zawierającą adnotację «mechanizm podzielonej płatności» w sytuacjach, gdy nie było takiego obowiązku, to pole P_18A przyjmie wartość «true»”.

Zobacz też: Komplet Nowy JPK_VAT + 2 ebooki

A zatem w polu P_18A pliku JPK_FA wartość „true” trzeba zaznaczać zawsze wtedy, gdy dana faktura została oznaczona wyrazami „mechanizm podzielonej płatności”. Należy tak postępować również wówczas, gdy oznaczenie to zostało wskazane na fakturze mimo braku takiego obowiązku wynikającego z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, np. dlatego że kwota należności ogółem na fakturze nie przekracza 15 tys. zł lub faktura nie dokumentuje towarów ani usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.
Podstawa prawna
• art. 193a par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1423)
• art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1106)
• art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1086)
  • Za jakie okresy pracownik ma prawo do autorskich kosztów uzyskania przychodów
Jeden z pracowników mojego klienta otrzymuje wynagrodzenie, do którego części stosowane są autorskie koszty uzyskania przychodów. Czy mogą być one stosowane również przed powstaniem utworu oraz w trakcie urlopu lub zwolnienia lekarskiego tego pracownika?
Autorskie koszty uzyskania przychodów (dalej: KUP), o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, mogą być również stosowane do niektórych przychodów osiąganych przez osoby zatrudnione na podstawie umowę o pracę. Potwierdzają to zarówno organy podatkowe (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.540.2018.2.MG), jak i sądy administracyjne. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 28 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Bk 731/17) czytamy: „wykonywanie pracy twórczej w ramach umowy o pracę nie stoi na przeszkodzie, aby w zakresie obowiązków obejmujących tworzenie utworów stosować podwyższone koszty uzyskania przychodów. Przychody z tytułu przeniesienia praw lub upoważnienia do korzystania z wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego mogą być uzyskiwane również przez osobę pozostającą w stosunku pracy lub stosunkach pokrewnych. Wówczas pracownikowi przysługiwać będą 50-proc. koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem jednakże właściwego wyodrębnienia części wynagrodzenia, jaka jest odpłatnością za przeniesienie praw własności lub opłaty licencyjnej”.
Stosowanie autorskich KUP do wynagrodzeń pracowników jest możliwe, jeżeli spełnione są trzy warunki wskazane w interpretacji ogólnej ministra finansów z 15 września 2020 r. (nr DD3.8201.1.2018). Niezbędne jest:
1) powstanie w ramach stosunku pracy utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego;
2) dysponowanie obiektywnymi dowodami potwierdzającymi stworzenie przez pracownika utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego – przy czym dowodem może być oświadczenie pracodawcy i pracownika stwierdzające, że została wykonana praca twórcza, jeżeli określa, jaki utwór powstał;
3) wyraźne wyodrębnienie honorarium autorskiego od innych składników wynagrodzenia pracownika – twórcy (z zastrzeżeniem wskazanych w interpretacji ogólnej przypadków, w których 50-proc. KUP można stosować do całości wynagrodzenia twórcy).
W interpretacji tej minister finansów wskazał również, że stosowanie autorskich KUP jest dopuszczalne przed powstaniem utworu. Czytamy w niej, że „zasady wypłaty tych należności może szczegółowo określać umowa o pracę, regulamin wynagradzania oraz inne regulacje wewnątrzzakładowe, lub umowa cywilnoprawna (kontrakt), na podstawie której dochodzi do powstania utworu. Jeżeli na podstawie ww. unormowań należności są wypłacane przed powstaniem utworu (w trakcie jego tworzenia), to do określonej części należnego honorarium pracodawca lub inny podmiot dokonujący jego wypłaty ma prawo zastosować 50-proc. koszty uzyskania przychodów”.
Ponadto w interpretacji stwierdzono, że stosowanie autorskich KUP dopuszczalne jest w trakcie urlopu lub zwolnienia lekarskiego pracowników. Bo jak zauważa minister finansów, „nie ma przeszkód, aby koszty te pracodawca lub inny podmiot uwzględniał również przy wypłacie tego rodzaju wynagrodzenia za miesiąc, w którym pracownik lub wykonawca umowy cywilnoprawnej (kontraktu) przebywał na urlopie, czy też na zwolnieniu lekarskim, gdyż wynagrodzenie to również może mieć charakter częściowej wypłaty należnego honorarium”.
A zatem autorskie koszty uzyskania przychodów mogą być stosowane również przed powstaniem utworu oraz w trakcie urlopu lub zwolnienia lekarskiego tego pracownika. Przy czym w przypadkach tych konieczne jest spełnienie wskazanych powyżej trzech warunków.
Podstawa prawna
• art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426; ost.zm. Dz.U z 2020 r. poz. 1565)
  • Czy od gratisowych trzech rat leasingu trzeba zapłacić PIT
Klient naszego biura wziął w leasing samochód. Skorzystał przy tym z promocji, w której trzy pierwsze raty leasingowe są gratis. Czy w związku z tym należy u tego przedsiębiorcy rozpoznać przychód z nieodpłatnych świadczeń?
Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się również wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (otrzymywanych w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą). Przychody te oblicza się zgodnie z art. 11 ust. 2–2b ustawy o PIT.
Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „świadczeń nieodpłatnych”. W związku z tym, jak czytamy w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 marca 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 3457/06), „wobec braku definicji pojęcia «świadczenie nieodpłatne» w prawie podatkowym, należy przyjąć, poprzez odniesienie do prawa cywilnego, że podmiot, który je otrzymuje osiąga korzyść kosztem innego podmiotu, nie będąc jednocześnie zobowiązanym do odpłatności lub innego świadczenia wzajemnego”. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 września 2005 r. (sygn. akt FSK 2206/04) orzekł, że „przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy”.
Należy zauważyć, że w przedstawionej sytuacji uzyskana przez leasingobiorcę korzyść jest efektem zawarcia przez niego umowy leasingu zobowiązującej go do dokonywania szeregu płatności. Nie uzyskuje on zatem korzyści jako podmiot, który nie jest zobowiązany do odpłatności lub innego świadczenia wzajemnego. W związku z tym uważam, że brak konieczności zapłaty trzech pierwszych rat leasingowych nie stanowi w przedstawionej sytuacji świadczenia nieodpłatnego (jest to element świadczenia odpłatnego, tj. odpłatnego świadczenia usługi leasingu przez leasingodawcę), a w konsekwencji nie skutkuje powstaniem u leasingobiorcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. A zatem w przedstawionej sytuacji nie trzeba rozpoznawać u klienta przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
Podstawa prawna
• art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426; ost.zm. Dz.U z 2020 r. poz. 1565)