W związku z używaniem samochodu osobowego wykorzystywanego zarówno w działalności gospodarczej, jak i dla celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością podatnik może po spełnieniu wymagań ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć koszty remontu uszkodzonego pojazdu w koszty podatkowe. Niestety, zgodnie z przepisami nie będzie to 100 proc. poniesionych kosztów.
W art. 16 ust. 1 w pkt 50 i 51 ustawy o CIT wskazano zasady uznania nakładów na remont samochodu osobowego za koszty podatkowe. Zgodnie z tymi przepisami nie uważa się za koszt uzyskania przychodu:
  • strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym;
  • 25 proc. poniesionych wydatków (z zastrzeżeniem pkt 30) z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Ustawa o rachunkowości nie wprowadziła żadnych ograniczeń w związku z kosztami remontu uszkodzonego samochodu.
Jeżeli doszło do uszkodzenia samochodu osobowego, jednostka dla uznania kosztu za podatkowy musi ustalić:
  • czy samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym,
  • a następnie wysokość kosztu możliwą do zaliczenia do kosztów podatkowych.
Obrazuje to przykład.
Podstawa prawna
•ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 poz. 351; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 568)
•ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 poz. 865; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1262)
PRZYKŁAD
Z ubezpieczeniem…
Spółka prowadząca księgi rachunkowe posiada w ewidencji środków trwałych samochód osobowy. Pojazd jest wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a także dla celów z nią niezwiązanych. W trakcie użytkowania auta doszło do wypadku, w którym samochód został uszkodzony i wymaga naprawy. Samochód został objęty dobrowolnym ubezpieczeniem. W związku z naprawą powypadkową spółka otrzymała fakturę.
Księgowanie:
Objaśnienia do schematu:
1. Faktura za naprawę uszkodzonego samochodu – kwota brutto 24 600 zł (VAT 4600 zł).
2. PK – Rozliczenie otrzymanej faktury – ustalenie kosztu podatkowego i kosztu księgowego:
a. VAT podlegający podliczeniu 2300 zł (4600 x 50 proc.);
b. Koszt stanowiący uzyskanie przychodu 16 725 zł (22 300 x 75 proc.);
c. Koszt niestanowiący uzyskania przychodu 5575 zł (22 300 – 16 725);
3. WB – otrzymanie odszkodowania od ubezpieczyciela – 18 000 zł.
Spółka w sprawozdaniu finansowym wykaże koszty w wysokości 22 300 zł, a w deklaracji podatkowej tylko kwotę 16 725 zł.
…i bez
Inaczej wyglądałoby wyliczenie kosztów podatkowych, jeżeli nie zostałoby wykupione ubezpieczenie dobrowolne. Wtedy całość kosztów należałoby uznać za niestanowiące kosztu uzyskania przychodów i w deklaracji podatku dochodowego byłaby kwota 0,00 zł.
Remont samochodu, który był objęty ubezpieczeniem, nie musiał wiązać się z otrzymaniem bezpośrednio odszkodowania. Firma ubezpieczeniowa mogła pokryć koszty naprawy. Wtedy księgowanie będzie następujące:
Objaśnienia do schematu:
Operacja 1, 2 w ten sam sposób co we wcześniejszym schemacie.
3. Otrzymanie od ubezpieczyciela informacji o wysokości przyznanego odszkodowania – 18 000 zł;
4. Uregulowanie przez ubezpieczyciela faktury za naprawę powypadkową samochodu – 18 000 zł;
5. WB (stan początkowy wynosi 10 000 zł) – zapłata pozostałej części faktury 6600 zł.