Vloger, który zarabia na reklamach wyświetlanych przy jego filmach, powinien opodatkować dochód 18- lub nawet 32-proc. podatkiem. O 8,5-proc. ryczałcie od przychodów trzeba zapomnieć – wynika z interpretacji dyrektora KIS.
DGP
Niekorzystne dla podatników stanowisko fiskus prezentował już wcześniej, m.in. w interpretacji z 11 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.174.2019.1.ES. Została ona jednak uchylona przez WSA w Warszawie orzeczeniem z 28 stycznia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 1041/19). Korzystny dla podatnika wyrok jest jednak na razie nieprawomocny.
W sprawie, którą teraz zajmował się dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, chodziło o analogiczną sytuację jak ta, która była przedmiotem wyroku. Mężczyzna zasadniczo zarabiał z pracy na etacie. Ale nie tylko. Zyski przyniosło mu także jego hobby polegające na prowadzeniu kanału o sporcie na portalu YouTube.
Mężczyzna wyjaśnił, że zamieszczając filmiki, wyraża jednocześnie zgodę na wyświetlanie przy nich reklam. Portal płaci mu z tego tytułu wynagrodzenie uzależnione od liczby wyświetleń.
Pytanie dotyczyło tego, jak opodatkować ten zysk. Mężczyzna był zdania, że wolno mu płacić 8,5-proc. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Na potwierdzenie powołał się m.in. na interpretację ogólną Ministra Finansów z 5 września 2014 r. (nr DD2/033/55/KBF/14/RD-75000) w sprawie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania poza działalnością gospodarczą powierzchni na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną. I przypomniał, że wynika z niej, iż przychody te powinny być rozliczane jak te z najmu lub dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT), a to oznacza, że wolno opodatkowywać je 8,5-proc. ryczałtem do kwoty 100 tys. zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę – płacić 12,5 proc.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że stanowisko podatnika jest błędne. Wyjaśnił, że youtuberzy nie udostępniają powierzchni reklamowej, bo nie zamieszczają filmów na swojej powierzchni, tylko na cudzej (należącej do portalu). W związku z tym uzyskiwane przez nich przychody nie powinny być rozliczane jako przychody z najmu lub dzierżawy, tylko jako przychody z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT). W tym przypadku PIT płaci się więc od dochodu, który opodatkowany jest 18- lub nawet 32-proc. stawką podatku, w zależności od jego wysokości.
Ze stanowiskiem organu nie zgodził się też już wcześniej warszawski WSA. Chodzi o wspomniany już wyrok z 28 stycznia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 1041/19), który uchylił analogiczną interpretację wydaną dla innego podatnika. Sąd orzekł w nim, że ryczałt nie jest zastrzeżony wyłącznie dla właścicieli stron internetowych, bo art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT wymienia nie tylko przychód z najmu i dzierżawy, ale również z podnajmu i poddzierżawy. ©℗
OPINIA

Fiskus jest w błędzie

Gerard Dźwigała radca prawny i doradca podatkowy w Kancelarii Dźwigała, Ratajczak i Wspólnicy
Ustawa nie wprowadza jako kryterium własności udostępnianego miejsca, rzeczy albo powierzchni. Także w przypadku udostępniania ich w świecie wirtualnym. Wyróżnienie takie jest zatem pozbawione podstawy prawnej. Równie dobrze organy mogłyby wyłączać z ryczałtu dochody z umów najmu nieruchomości, których wynajmujący nie jest właścicielem, ale użytkownikiem wieczystym.
Rzecz w tym, że prawo cywilne nie wymaga, aby umowy najmu, dzierżawy albo podobne do nich były zawierane przez właściciela. Osoba niebędąca właścicielem, a nawet niemająca w ogóle tytułu prawnego może ważnie zawrzeć umowę np. najmu i jeżeli uzyskuje w zamian przychód – jest to przychód z takiego właśnie źródła. Istotą dochodów biernych z udostępnienia innej osobie rzeczy, powierzchni reklamowej, praw, w tym praw własności intelektualnej, jest udzielenie zgody na wykorzystanie określonego dobra przez inną osobę za wynagrodzeniem. To jest wspólne kryterium – udostępnienie do korzystania za wynagrodzeniem – które powinno być brane pod uwagę przy ocenie charakteru dochodów, a nie to, na jakiej podstawie udostępniający dysponuje udostępnianym dobrem.
Interpretacja dyrektora KIS z 27 sierpnia 2020 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.479.2020.1.MR