Na stronie internetowej Ministerstwo Finansów zamieściło wyjaśnienie dotyczące sposobu ustalania kwoty ujętych w planie finansowym dochodów lub wydatków, która powoduje obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego.
Zgodnie z art. 274 ust. 2 pkt 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 869; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1175; dalej: u.f.p.) audyt wewnętrzny prowadzi się w państwowych jednostkach budżetowych, jeżeli kwota ujętych w planie finansowym dochodów lub kwota wydatków przekroczyła 40 000 tys. zł. Kwota ta dotyczy środków publicznych, nie wyłączając tych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 u.f.p. (pochodzących z budżetu UE oraz niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu). Ponadto art. 11 ust. 3 u.f.p. wskazuje, że podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków.
Jak przypomniało MF, ustawa wskazuje jeden plan. Oznacza to, że nie wydziela planu finansowego jednostki budżetowej dla środków krajowych i kolejnego dla budżetu środków europejskich. Ustawodawca nie wyłączył z jej planu finansowego żadnych środków publicznych, w tym środków publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2. Dlatego tak samo środki te nie powinny być wyłączone przy ustalaniu kwoty, przy której powstaje obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego.
MF wskazało też, że przekroczenie progu 40 000 tys. zł kwoty dochodów lub kwoty wydatków w planie finansowym jednostki budżetowej odnosi się do planu finansowego jako całości. Jej plan finansowy zawiera zarówno środki krajowe, jak i europejskie (które są wyodrębnione). W kontekście obowiązku prowadzenia audytu wewnętrznego sposób ujęcia i prezentacji środków publicznych w tym środków pochodzących z budżetu UE w planie finansowym jednostki budżetowej jest bez znaczenia.