Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Chodziło o spółkę, która zamierzała płacić swoim kontrahentom za pomocą weksli własnych. We wniosku o interpretację poinformowała, że kwoty regulowanych w ten sposób zobowiązań będą przekraczać 15 tys. zł. Podkreśliła, że nie chodzi o zakup towarów ani usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT objętych mechanizmem podzielonej płatności.
Spółka chciała się upewnić, że przy zapłacie wekslem ponad 15 tys. zł będzie mogła ująć zakup w kosztach uzyskania przychodu. Jej wątpliwości wiązały się z art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, który wskazuje, kiedy podatnik nie ma prawa do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z tym przepisem podatnicy nie zaliczają do kosztów wydatku w tej części, w jakiej płatność za transakcje o wartości przekraczającej 15 tys. zł:
- została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, lub
- została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lub
- pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
Spółka zwróciła uwagę na to, że w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT posłużono się terminem „płatność”, a ta oznacza uregulowanie zobowiązania w formie pieniężnej (zapłatę gotówką, przekazanie pieniędzy). Natomiast weksel to nie płatność, tylko inna forma regulowania zobowiązania – argumentowała spółka.
Uważała więc, że art. 15d ust. 1 nie wyklucza możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zobowiązanie jest uregulowane poprzez wystawienie weksla własnego.
Dyrektor KIS to potwierdził. Wyjaśnił, że uregulowanie zobowiązania w formie weksla nie podlega ograniczeniom, o których mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 17 kwietnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.15.2020.2.BKD
