Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w najnowszym wyroku. Sprawa dotyczyła dwóch wspólników spółki komandytowej, prowadzącej działalność handlową. Podpisali oni dwie umowy najmu lokali na okres 10 lat, z możliwością przedłużenia na tych samych warunkach. Okazało się jednak, że nowe punkty handlowe nie przynoszą oczekiwanych dochodów. Wspólnicy doszli do wniosku, że bardziej opłaca im się zamknąć oba lokale i rozwiązać umowę najmu, niż prowadzić dalej działalność w tych miejscach. Podpisali z wynajmującymi porozumienia, na mocy których doszło do rozwiązania umów najmu za wynagrodzeniem – 6 tys. zł oraz 19,5 tys. zł. W pierwszym przypadku kwotę wypłacono jednorazowo, w drugim – rozłożono ją na 10 miesięcznych rat. Wynajmujący nie mógł w tym czasie wynająć lokalu innej firmie, prowadzącej konkurencyjną działalność.
ZOBACZ TEŻ: Podatkowa księga przychodów i rozchodów 2020
Spór sprowadzał się do tego, czy wynagrodzenie, wypłacone wynajmującemu w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umów najmu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Podatnicy uważali, że mają do tego prawo, bo ponieśli wydatki w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Innymi słowy, dzięki wcześniejszemu rozwiązaniu umów ograniczali straty. Ich zdaniem wydatki te miały charakter pośredni.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi się z tym nie zgodził. Uznał, że wydatki nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ponieważ rozwiązanie umowy najmu żadnego przysporzenia nie wygeneruje.
Ze stanowiskiem podatników zgodził się jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach. W ocenie gliwickiego sądu, zabezpieczeniem źródła przychodów jest również poniesienie wydatków na ochronę istniejącego (podstawowego) źródła przychodów w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Zdaniem sądu, ograniczenie strat finansowych właśnie temu służy.
Wyrok ten podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Krzysztof Winiarski wyjaśnił, że art. 22 ust. 1 ustawy o PIT wymaga, aby podatnik poniósł wydatki „w celu” uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie zawsze jednak taki skutek w postaci uzyskania konkretnych przychodów musi wystąpić. Zdaniem NSA, wydatki związane z ograniczeniem strat firmy można uznać za koszty podatkowe. W procesie działań gospodarczych przedsiębiorca dąży bowiem nie tylko do maksymalizacji przychodów, ale i minimalizacji strat.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 22 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 187-8/18. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
