Przedawnionych wierzytelności nie można zaliczyć do kosztów podatkowych. Dotyczy to tego również takich, które podatnik zbył – orzekł WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła producenta, któremu zdarza się, że kontrahenci nie płacą za towar. Mimo to spółka zalicza sprzedaż do przychodów należnych, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Gdy część tych wierzytelności się przedawniła, spółka scedowała je na inny podmiot, aby nie ponosić kosztów dochodzenia długów.
ZOBACZ TEŻ: Ryczałt ewidencjonowany
Cesjonariusz zapłacił jej za wierzytelności mniej niż wynosiła wartość nominalna brutto. W efekcie spółka poniosła stratę.
Spór z fiskusem dotyczył tego, czy spółka może odliczyć tę stratę – z odpłatnego zbycia wierzytelności przedawnionych.
Nie było wątpliwości, że strata może być kosztem, jeżeli zbywane wierzytelności jeszcze się nieprzedawniły. Spółka uważała, że jest to możliwe również po przedawnieniu, skoro wcześniej zaliczyła wierzytelności do przychodów należnych i zapłaciła od nich podatek.
Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Wyjaśnił, że art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT nie pozwala zaliczyć do kosztów przedawnionych wierzytelności i nie ma znaczenia, co podatnik zrobił z nimi po przedawnieniu.
Z organem zgodził się WSA w Warszawie. Orzekł, że kosztem mogą być tylko zbywane wierzytelności, które się nie przedawniły.
Sędzia Jacek Kaute przywołał tu m.in. wyrok NSA z 16 maja 2019 r. (sygn. akt II FSK 1489/17). Wynikało z niego, że strata ze zbycia przedawnionych wierzytelności, nawet jeśli wcześniej zostały one zarachowane jako przychód należny, nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
– Skoro w świetle art. 16 ust. 1 pkt 20 przedawnionych wierzytelności nie można zaliczyć do kosztów podatkowych, to nie zmienia tego również ich zbycie już po przedawnieniu. Inaczej przepis ten byłby pozbawiony sensu i znaczenia – wyjaśnił sędzia Kaute.
Zwrócił też uwagę na to, że podatnicy mogliby łatwo ominąć ten przepis, np. sprzedając przedawnione wierzytelności za symboliczną złotówkę. Im niższa byłaby cena zbycia, tym większa strata z tego tytułu, a więc wyższy koszt uzyskania przychodów. Zdaniem sądu przepisy na to nie pozwalają.
orzecznictwo
Wyrok WSA w Warszawie z 17 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1467/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
