Żołnierze i cywilni pracownicy wojska, którzy zostali oddelegowani do armii sojuszniczej, nie muszą płacić PIT od otrzymanych z tego tytułu świadczeń – orzekł wczoraj Naczelny Sąd Administracyjny.
Wyrok zapadł w poszerzonym, siedmioosobowym składzie, ale w przeciwieństwie do uchwały nie ma mocy wiążącej. Istnieje jednak nadzieja, że pozwoli ukształtować nową, korzystną dla żołnierzy linię orzeczniczą.
Świadczenie za oddelegowanie
Spór toczył się od 2011 r., odkąd wszedł w życie znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a ustawy o PIT. Zwalnia on z podatku świadczenia otrzymywane przez żołnierzy lub pracowników wojska, którzy pełnią służbę za granicą na podstawie odrębnych ustaw lub wydanych na ich podstawie przepisów wykonawczych.
Zwolnienie przysługuje też żołnierzom oddelegowanym do zagranicznej jednostki
Dodatkowym warunkiem jest, aby służba odbywała się w składzie „jednostki wojskowej użytej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom”. Preferencja nie dotyczy wynagrodzenia za pracę ani żołdu za służbę, a jedynie świadczeń z tytułu oddelegowania za granicę.
Fiskus był zdania, że zwolnienie przysługuje tylko wojskowym, którzy wykonują zadania za granicą w składzie polskiej jednostki wojskowej. Odwołuje się do ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 151), w której mowa jest tylko o polskiej armii.
Gdzie jest odesłanie?
Żołnierze z kolei wskazywali, że w art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a ustawy o PIT nie ma żadnego odesłania do przepisów o zasadach użycia lub pobytu sił zbrojnych poza granicami kraju. Twierdzili więc, że zwolnienie przysługuje także wojskowym oddelegowanym do sojuszniczych jednostek wojskowych.
Sporu nie rozstrzygnęły wyroki NSA. W niektórych sąd kasacyjny zgodził się z fiskusem, m.in. w wyrokach: z 30 czerwca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1102/14), z 14 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3392/14), z 1 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1208/15).
W innych przyznał rację żołnierzom, m.in. w wyrokach: z 13 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 2030/14), z 18 listopada 2016 r. (sygn. akt II FSK 2639/14) i z 29 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 3279/15).
Spór o nadpłatę
W rozstrzygniętej wczoraj sprawie chodziło o żołnierza, który jako polski oficer łącznikowy służył w Centralnym Dowództwie Stanów Zjednoczonych. Wystąpił o stwierdzenie nadpłaty, uważając, że świadczenie, które otrzymywał, było zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a ustawy o PIT.
Naczelnik urzędu skarbowego, po konsultacji z resortem obrony narodowej, stwierdził jednak, że danina została pobrana słusznie, bo mężczyzna nie służył w polskiej jednostce wojskowej.
Żołnierz wygrał przed sądem pierwszej instancji. WSA w Warszawie uznał, że fiskus nadinterpretuje treść art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a ustawy o PIT.
Wygraną tę potwierdził wczorajszy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sędzia sprawozdawca Tomasz Kolanowski zwrócił uwagę na to, że w spornym art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o PIT brak jest odwołania do definicji jednostki wojskowej zawartej w przepisach, na które powoływał się fiskus.
– Takie odwołania do innych ustaw pojawiają się za to w innych przepisach wprowadzających zwolnienia podatkowe – zwrócił uwagę sędzia.
To oznacza – jak orzekł NSA – że podatnik ma prawo do nadpłaty, o ile, służąc w zagranicznej jednostce wojskowej, faktycznie wykonywał zadania, o których mowa w przepisie podatkowym.
– Trzeba to ustalić w postępowaniu podatkowym – dodał sędzia Kolanowski.
orzecznictwo
Wyrok 7 sędziów NSA z 8 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 1167/17 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
