Sprawozdania na razie bez ujawniania niepewności. Firmy nie chcą się wychylać

Przy okazji sporządzania sprawozdań finansowych za 2018 r. wiele spółek po raz pierwszy zdało sobie sprawę ze skutków wprowadzonego rok wcześniej limitowania niektórych kosztów uzyskania przychodu. I to nie tylko z powodu bezpośredniego wpływu tego ograniczenia na dochód podatkowy.

DGP

Nowa interpretacja, nowe wymagania

Każda zmiana przepisów podatkowych oznacza ryzyko sporu z fiskusem i niepewność co do sposobu ujęcia w sprawozdaniu finansowym którejś z pozycji związanych z podatkiem dochodowym: czy to bieżących należności lub zobowiązań wobec urzędu skarbowego, czy to aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego. W sprawozdawczości finansowej ryzyko i niepewność to dwa różne pojęcia, oznaczające co innego. I tak o ryzyku, nie tylko zresztą podatkowym, spółki – zwłaszcza giełdowe – mają obowiązek informować swoich akcjonariuszy, kredytodawców i inne podmioty zainteresowane sytuacją majątkową i finansową firmy oraz jej wynikiem finansowym (tzw. interesariuszy). Ryzyka te należy ujawnić w obowiązkowych elementach sprawozdania finansowego. Niezależnie od tego niektóre spółki muszą też informować – począwszy od okresów sprawozdawczych rozpoczynających się 1 stycznia 2019 r. lub później – o niepewności związanej z ujmowaniem podatku dochodowego dla celów rachunkowych. Jak to robić, wyjaśnia obowiązująca od bieżącego roku interpretacja 23 „Niepewność co do traktowania podatkowego dochodu” (dalej: KIMSF 23). Wydał ją Komitet ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej.

Księga Podatkowa Przedsiębiorcy. Zmiany w 2019 r. >>>>

Trzeba przyjść do spółki, żeby zobaczyć e-sprawozdanie

Chodzi o sytuacje, gdy firma nie ma pewności co do sposobu rozliczania podatku dochodowego. Źródłem takiej niepewności może być dylemat, czy dany wydatek jest kosztem podatkowym i można go odliczyć od przychodu, czy takiej możliwości nie ma.

Przeciętnie pożyczamy 268 tys. zł na kupno mieszkania

Najbardziej aktualnym przykładem takich rozterek są wprowadzone od 2018 r. ograniczenia w odliczaniu od przychodu kosztów finansowania dłużnego (art. 15c ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; dalej: ustawa o CIT) oraz kosztów usług niematerialnych, takich jak np. usługi doradcze, badania rynku, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych (art. 15e ustawy o CIT). Wiele spółek – jak mówią doradcy – zdało sobie sprawę z faktycznych skutków tych limitów dopiero przy sporządzaniu sprawozdań finansowych za 2018 r.

TO TYLKO FRAGMENT TEKSTU. CAŁY ARTYKUŁ PRZECZYTASZ W TYGODNIKU GAZETA PRAWNA >>>>