Prowizja od opłat egzekucyjnych nie jest objęta podatkiem od towarów i usług – potwierdziła minister finansów w wydanej wczoraj interpretacji ogólnej.
Chodzi o stan prawny obowiązujący od 1 stycznia 2019 r., a więc od momentu wejścia w życie ustawy o komornikach sądowych (Dz.U. z 2018 r. poz. 771 ze zm.) i ustawy o kosztach komorniczych (Dz.U. z 2018 r. poz. 770 ze zm.). Zgodnie z nowymi przepisami opłaty egzekucyjne stanowią należność budżetową o charakterze publicznoprawnym, a komornikom należy się z tego tytułu prowizja.
Interpretacja ogólna objaśnia, jak zmiany w zasadach prowadzenia działalności przez komorników wraz ze zmianą sposobu ich wynagradzania przekładają się na rozliczenia z fiskusem. Wynika z niej, że ściągając opłaty egzekucyjne, komornicy nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej, a co za tym idzie, nie są podatnikami VAT z tego tytułu.
Egzekutorzy liczyli się z taką wykładnią. Bolączką jest natomiast dla nich przegrana w sprawie podatku za wcześniejsze lata – za okres od października 2015 r. do końca 2018 r. O tym, że muszą płacić VAT, dowiedzieli się nagle ze zmienionej w czerwcu 2015 r. interpretacji ogólnej (nr PT1.050.1.2015.LJU.19).
Stanowisko fiskusa potwierdził następnie Naczelny Sąd Administracyjny, który w uchwale z 6 marca 2017 r. orzekł, że komornicy działają jak przedsiębiorcy, a nie jak funkcjonariusze władzy publicznej (sygn. akt I FPS 8/16).
Później komornicy przegrali także – i to dwukrotnie – w Sądzie Najwyższym, który kazał im potrącać VAT z otrzymanych opłat egzekucyjnych (uchwały: z 7 lipca 2016 r., sygn. akt III CZP 34/16, oraz z 27 lipca 2017 r., sygn. akt III CZP 97/16).
W ubiegłym tygodniu niekorzystne dla komorników stanowisko zajął również Trybunał Sprawiedliwości UE, który orzekł, że liczenie VAT metodą „w stu” (a więc pomniejszanie opłat egzekucyjnych o podatek) nie narusza unijnej dyrektywy (wyrok TSUE z 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt C-214/18).
Interpretacja ogólna MF z 15 kwietnia 2019 r., nr PT9.8101.1.2019