Sędziowie nie będą oceniać w sprawach interpretacyjnych, czy jogurty zmieszane ze zbożem i z dołączonymi pojemniczkami płatków są podobne do tradycyjnych – wynika z wyroku NSA.
Uzasadniając orzeczenie, sędzia Izabela Najda-Ossowska wskazała, że firmy nie mogą wymagać od sędziów, by ci wypowiadali się w kwestii podobieństwa towarów.
– Narady sędziowskie dowodzą, jak różnymi jesteśmy konsumentami, i to przekonuje nas, że nie mamy prawa wypowiadać się na temat podobieństwa produktów w oparciu o informacje przedstawione we wnioskach o interpretacje podatkowe – wyjaśniła sędzia.
Spór z fiskusem toczył producent jogurtów, serków i deserów mlecznych. Wskazywał, że domieszka w postaci dodatku zbożowego nie może oznaczać konieczności stosowania do jogurtu wyższej 8-proc. stawki VAT. Uważał, że podatek powinien wynosić 5 proc., a więc tyle samo co na jogurty bez zbóż, bo są to produkty podobne. Na potwierdzenie producent przywołał przeprowadzone badania konsumenckie.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził jednak, że o stawce VAT decyduje pozycja w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Wskazał, że gdyby produkty były takie same, to Główny Urząd Statystyczny nie sklasyfikowałby ich pod dwiema odrębnymi pozycjami.
Stanowisko fiskusa potwierdził WSA w Warszawie. Nie zgodził się z tym, że dla konsumenta nie ma znaczenia, czy kupuje jogurt, czy jogurt z dodatkiem zboża. Dodał, że ani fiskus, ani sąd nie mają możliwości przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie przedstawionych przez spółkę badań konsumenckich. Słowem, nie mają możliwości oceny, czy są to produkty podobne.
Do takiego samego wniosku doszedł Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Izabela Najda-Ossowska wskazała, że co innego, gdyby podatnik – w oparciu o badania konsumenckie – podał w stanie faktycznym wniosku, że produkty są do siebie podobne. Tymczasem – jak wskazała sędzia – spółka liczyła na to, że kwestię podobieństwa rozstrzygnie organ podatkowy i sąd. Zarazem jednak dodała, że wskazanie podobieństwa jako elementu stanu faktycznego niosłoby ryzyko podważenia tej kwestii w postępowaniu wymiarowym.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 12 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 599/17.
