Omawiając zastosowanie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy wspomnieć o kwestii statusu dyplomatów i pracowników konsularnych. Jakim zasadom umów podlega ta grupa podatników?
Generalnie, dyplomaci przebywają w państwie, w którym pełnią swoją oficjalną misję, przez dłuższe okresy. Zazwyczaj jest to kilka lat, a więc okres, który zwykle powoduje, że dana osoba staje się rezydentem podatkowym państwa, w którym przebywa. Z tego rodzaju zmianą statusu podatkowego wiąże się tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w państwie rezydencji, a więc podleganie tam opodatkowaniu w odniesieniu do wszystkich dochodów uzyskanych przez taką osobę, niezależnie od tytułu i miejsca uzyskania tego dochodu.
Artykuł 27 Konwencji Modelowej OECD odnoszący się do członków misji dyplomatycznych i placówek konsularnych stwierdza ogólnie, że postanowienia konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych przysługujących członkom misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych na mocy prawa międzynarodowego, bądź postanowień umów szczególnych. Jest to logiczne, gdyż zwolnienia podatkowe m.in. członków misji dyplomatycznych, ich rodzin i personelu zawarte są w innych przepisach, np. w Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z 1961 roku.
W niektórych umowach zawartych przez Polskę przepisy dotyczące zwolnień podatkowych przysługujących dyplomatom i pracownikom konsularnym są bardziej rozbudowane i wprost stwierdzają, że jeżeli - zgodnie z przywilejami podatkowymi przysługującymi misjom dyplomatycznym i urzędom konsularnym - części dochodu lub majątku nie podlegają opodatkowaniu w państwie przyjmującym, to państwu wysyłającemu przysługuje prawo do opodatkowania takich części dochodu lub majątku, a ponadto, że osoba fizyczna będąca pracownikiem misji dyplomatycznej, urzędu konsularnego lub stałej misji państwa wysyłającego znajdującej się w państwie przyjmującym lub w państwie trzecim - dla potrzeb umowy podatkowej będzie traktowana jako osoba mająca miejsce zamieszkania w państwie wysyłającym, jeżeli: zgodnie z prawem międzynarodowym osoba ta nie podlega opodatkowaniu w państwie przyjmującym w zakresie części dochodu pochodzących ze źródeł spoza tego państwa i osoba ta podlega takim samym obowiązkom podatkowym w państwie wysyłającym w zakresie podatku od całego dochodu lub majątku, jak osoby, które mają miejsce zamieszkania w tym państwie. W konsekwencji dochód i majątek tej osoby będą podlegały opodatkowaniu - co do zasady - jedynie w państwie wysyłającym, czyli w swoim państwie macierzystym.