Wartość świadczeń na rzecz pracownika w związku z opłacaniem przez pracodawcę kosztów kształcenia (aplikacja radcowska) jest dla pracownika przychodem zwolnionym z PIT.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, jak traktować podatkowo wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika w związku z opłacaniem przez pracodawcę kosztów kształcenia w ramach aplikacji radcowskiej.
Z przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wynika, że do przychodów pracownika należy zaliczyć otrzymywane przez niego świadczenia wynikające z zawartej umowy lub mające związek z wykonywaniem przez niego pracy. Przychody te w określonych sytuacjach mogą być zwolnione od PIT.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za urlop szkoleniowy oraz za zwolnienia z części dnia pracy, przysługujących uczącym się pracownikom.
Zwolnienie to można też zastosować do świadczeń przyznanych przez pracodawcę związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika w formie studiów podyplomowych, aplikacji na podstawie skierowania zakładu pracy.
Zasady i formy, w jakich jest możliwe podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego przez pracowników, normują także przepisy odnoszące się do niektórych grup zatrudnionych. Wartość świadczeń na rzecz pracownika w związku z opłacaniem przez pracodawcę kosztów kształcenia w ramach aplikacji radcowskiej stanowi dla pracownika przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, jednak z uwagi na zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT pracodawca nie jest zobowiązany do naliczania i odprowadzania PIT z tego tytułu.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 lutego 2009 r. (nr IPPB4/415-54/08-5/MO)