Subskrybuj nas na Youtube
Kto prowadzi działalność badawczo-rozwojową i otrzyma faktury korygujące dotyczące wydatków kwalifikowanych, powinien je uwzględnić w bieżącym okresie – orzekł WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła spółki ponoszącej wydatki na zatrudnienie i ubezpieczenia społeczne pracowników zatrudnionych przy pracach badawczo-rozwojowych, na materiały i surowce związane z tymi pracami oraz korzystanie z instalacji technologicznych. Wszystko to są koszty kwalifikowane w rozumieniu przepisów podatkowych o uldze na badania i rozwój.
Spółka zastanawiała się, jak powinna je rozliczyć, gdy już po skorzystaniu przez nią z ulgi B+R za 2017 r. otrzyma faktury korygujące (in plus lub in minus). Czy rozliczyć je na bieżąco, czy złożyć korektę zeznania rocznego za 2017 r.?
Spółka uważała, że może rozliczać korekty na bieżąco, zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, a więc w momencie otrzymania faktury korygującej. Wyjątkiem będą korekty spowodowane oczywistą pomyłką lub błędem rachunkowym – twierdziła.
Nie zgodził się z nią dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Stwierdził, że skoro firma otrzyma zwrot części lub całości kosztów kwalifikowanych, to nie mogą one zostać odliczone w ramach ulgi B+R. Spółka powinna więc uwzględnić korekty w okresach, których dotyczą korygowane koszty (historycznie), zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT. Przepis ten określa, że z podstawy kalkulacji ulgi B+R wyłączone są koszty kwalifikowane zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
WSA w Warszawie przyznał rację spółce. Sędzia Waldemar Śledzik wyjaśnił, że skoro firma poniosła wydatki kwalifikowane np. na składki ZUS, to zwróconym wydatkiem byłoby otrzymanie dofinansowania na ten cel. W tym wypadku – jak stwierdził WSA – należy stosować zasadę wynikającą z uchwały NSA z 14 lutego 2015 r. (sygn. akt II FPS 4/15). Zgodnie z nią, gdy dochodzi do zrefundowania kosztów uzyskania przychodów, momentem rozliczenia jest miesiąc otrzymania dofinansowania.
Zdaniem WSA analogiczną zasadę należy przyjąć przy korygowaniu wydatków kwalifikowanych. Sędzia Waldemar Śledzik wyjaśnił, że do korekty ma zastosowanie art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, co oznacza, że powinna ona być przeprowadzana na bieżąco. – Artykuł 18d ust. 5, na który powołał się organ, odnosi się do odliczenia kosztów kwalifikowanych, a nie do ich korekty – wyjaśnił sędzia.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 17 maja 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2192/17.
