Przepisy dotyczące oczywistych omyłek pisarskich i błędów rachunkowych można stosować również do poprawiania interpretacji indywidualnych – uznał NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która otrzymała interpretację w sprawie CIT. Po jej wydaniu dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zorientował się, że błędnie podał przepis; powołał się na art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, podczas gdy powinien był wskazać art. 16 ust. 1 pkt 18 ustawy o CIT. Wydał więc postanowienie o sprostowaniu z urzędu oczywistej omyłki pisarskiej.
Spółka się z tym nie zgodziła i wniosła najpierw zażalenie, a później skargę do sądu. Uważała, że w sprawach interpretacji indywidualnych nie można prostować oczywistych omyłek. Pozwala na to art. 215 par. 1 ordynacji podatkowej, ale tylko w postępowaniach podatkowych. W przypadku interpretacji zastosowanie ma art. 14b par. 1 i 6 ordynacji, który nie odsyła do odpowiedniego stosowania art. 215.
Innego zdania był dyrektor katowickiej izby. Twierdził, że w postępowaniu dotyczącym interpretacji mają zastosowanie odpowiednie regulacje odnoszące się do postępowania podatkowego, pod warunkiem że nie zmienią one istoty postępowania interpretacyjnego. Podkreślił, że prostując oczywistą omyłkę, nie zmienił interpretacji. Powołał się także na wyrok WSA w Szczecinie z 12 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/Sz 685/08), wskazujący na systemową i celowościową wykładnię art. 215 ordynacji.
Rację przyznały mu sądy obu instancji. WSA w Rzeszowie wyjaśnił, powołując się na wypowiedź prof. Bogumiła Brzezińskiego, że gdy w przepisach prawa jest luka, można ją usunąć za pomocą dostępnych metod wykładni. Do podstawowych narzędzi usuwania luk w prawie należy analogia.
WSA wziął pod uwagę to, że w prawie podatkowym rzadko dopuszcza się możliwość stosowania analogii. Dominuje też pogląd, że nie można jej stosować na niekorzyść podatnika, co potwierdził również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 13 września 2011 r. (sygn. akr P 33/09).
WSA uznał jednak, że do postępowania interpretacyjnego można zastosować, na zasadzie analogii legis (czyli z prawa), przepisy regulujące prowadzenie postępowania podatkowego, dotyczące usuwania błędów rachunkowych i oczywistych omyłek legis. Taka wykładnia, o ile nie prowadzi do niekorzystnych skutków dla zainteresowanego, jest zgodna z konstytucją.
Zgodził się z tym Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Jerzy Płusa podkreślił, że stosowanie analogii legis w sprawach interpretacji nie prowadzi do zwiększenia opodatkowania podatnika, a jedynie rozstrzyga kwestię proceduralną.
Potwierdził to wcześniej NSA w wyroku z 12 października 2017 r. (sygn. akt I GSK 1626/15).
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3414/15 . www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
