Zmiany w zakresie prawa lotniczego spowodowały, że odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia drona, niespełniającego stosownych wymogów i przez to niezdatnego do użytku, nie powinny stanowić kosztów uzyskania przychodów.
Coraz więcej firm wykorzystuje drony w działalności gospodarczej. Użytkowane są one przede wszystkim w celu ochrony mienia, monitorowania zasobów przedsiębiorstwa, a także jako urządzenia wspomagające pracę fotografów i kamerzystów. Urządzenia te były więc wprowadzane do ewidencji środków trwałych. Tym samym dawało to podstawę do zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorcy.
Brak dokładnych uregulowań prawnych dotyczących użytkowania dronów powodował, że do tej pory nie było przeciwwskazań do stosowania takiego podejścia.
7 września 2016 r. wprowadzono jednak do przepisów regulujących prawo lotnicze wiele warunków eksploatacji dronów dla celów działalności gospodarczej. Wynika to z rozporządzenia ministra infrastruktury i budownictwa z 8 sierpnia 2016 r. (Dz.U. poz. 1317) zmieniającego rozporządzenie z 26 marca 2013 r. w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze do niektórych rodzajów statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania tych statków (Dz.U. z 2013 r. poz. 440 ze zm.).
Nowe wymogi wskazują na konieczność posiadania przez dron odpowiednich cech, takich jak posiadanie tabliczki znamionowej, świateł ostrzegawczych czy systemu Failsafe. Na marginesie należy także wspomnieć, że operator drona musi posiadać ważne uprawnienia do jego obsługi (świadectwo kwalifikacji).
Wprowadzenie nowych wymogów regulujących korzystanie z dronów spowodowało, że obecnie sprawne technicznie i działające urządzenie może nie być formalnie dopuszczone do wykorzystywania w działalności gospodarczej. W rezultacie dron niespełniający wszystkich wymogów, jako niezdatny do użytku, nie powinien być wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej.
W konsekwencji odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia drona niespełniającego stosownych wymogów i przez to niezdatnego do użytku nie powinny stanowić kosztów uzyskania przychodów. Należy bowiem podkreślić, że przepisy prawa podatkowego nie funkcjonują w oderwaniu od innych gałęzi prawa.
Rafał Ciołek, doradca podatkowy, partner w firmie doradczej KPMG