Subskrybuj nas na Youtube
Nie należy utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług (VAT) obowiązującym w Polsce.
TEMAT NA ZAMÓWIENIE
Czy zwrócony podatek od wartości dodanej naliczony przy zakupach dokonanych w innym państwie Unii Europejskiej, który najpierw jest zaliczony do kosztów, trzeba księgować jako przychód. Czy można tego przychodu nie ujmować?
O zasadach zaliczania zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów pisaliśmy w KiP nr 115 z 17 czerwca 2013 r. w artykule „Podatek zapłacony za granicą można zaliczyć do kosztów”.
Bez wyłączenia
W aktualnym orzecznictwie przyjmuje się, że podatek od wartości dodanej zapłacony w cenie towarów lub usług nabytych w innych państwach członkowskich UE nie jest objęty wyłączeniem z kosztów przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o PIT (przepisy te wyłączają zasadniczo możliwość zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług) i może stanowić koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 maja 2013 r., nr IPTPB1/415-132/12-2/ASZ; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 27 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 571/11).
Jak zatem powinien na gruncie podatku dochodowego postąpić podatnik otrzymujący z innego państwa członkowskiego UE zwrot zapłaconego w tym państwie podatku od wartości dodanej?
Przyjmuje się, że otrzymany zwrot podatku od wartości dodanej nie obliguje podatnika do korekty kosztów uzyskania przychodów. Otrzymany w późniejszym terminie zwrot stanowi bowiem przychód podatkowy, co wynika a contrario z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT oraz art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o PIT, gdyż podatek od wartości dodanej został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 marca 2013 r., nr IPTPB1/415-712/12-4/MD; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 listopada 2012 r., nr IBPBI/1/415-1012/12/SK; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 października 2012 r., nr IPPB3/423-571/12-2/EŻ; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 marca 2012 r., nr ITPB1/415-1249/11/DP; interpretacja ministra finansów z 23 lutego 2012 r., nr DD6/033/5/MDA/PK-1254/2011/2012).
Do przychodów (przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej – w przypadku podatników PIT) nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (zob. art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT i art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o PIT).
Przychód ten powstaje w momencie otrzymania zwrotu (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 marca 2013 r., nr IPTPB1/415-712/12-4/MD). Należy tu dodać, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 12 ust. 2 ustawy o CIT i art. 11a ustawy o PIT).
Różne podstawy
Należy zwrócić uwagę, że część organów podatkowych wniosek, że otrzymany z innego państwa członkowskiego zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego przy nabyciu towarów i usług w przypadku gdy został on przez podatnika zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, stanowi przychód, opiera na przepisach art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT i art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o PIT (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2011 r., nr IPPB1/415-909/11-2/AM).
WAŻNE
Jeżeli zapłacony przy nabyciu towarów i usług w innym państwie członkowskim podatek od wartości dodanej nie stanowiłby kosztu uzyskania przychodów, to jego późniejszy zwrot nie powinien stanowić dla podatnika przychodu. Stanowią o tym przepisy art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT oraz art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o PIT
Z kolei jeśli podatek od wartości dodanej od zakupów dokonanych na terenie państw członkowskich UE nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, to uzyskany zwrot tego podatku nie stanowi przychodu na podstawie tych przepisów (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 grudnia 2010 r., nr ITPB1/415-881b/10/WM; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2010 r., nr IBPBI/1/415-854/10/WRz).
W przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami przychodem (z działalności gospodarczej w przypadku podatników PIT) jest naliczony podatek od towarów i usług w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT i art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o PIT).
Moim zdaniem przyjmowanie jako podstawy prawnej do określenia, czy otrzymany z innego państwa członkowskiego zwrot podatku stanowi przychód, przepisów art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT i art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o PIT zamiast art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT i art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o PIT, nie jest właściwe.
Tylko VAT
Nie powinno się bowiem utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług (VAT) obowiązującym w Polsce (wyrok WSA w Gdańsku z 27 września 20011 r., sygn. akt I SA/Gd 571/11). Zarówno w ustawie o PIT, jak i w ustawie o CIT przywołanie ustawy o podatku od towarów i usług oznacza ustawę z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.). Z kolei przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą o VAT (art. 2 pkt 11 ustawy o VAT). Ustawa o VAT rozróżnia więc pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich UE.
Podstawa prawna
Art. 4a, art. 12, art. 15, art. 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) . Art. 5a, art. 10, art. 11a, art. 14, art. 22, art. 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.). Art. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
