Otrzymując w wyniku likwidacji innej spółki budynek, wniesiony do niej jeszcze w trakcie budowy, można ustalić jego wartość według cen rynkowych – orzekł WSA w Warszawie.
Chodziło o spółkę, która w trakcie procesu budowlanego wniosła do spółki Z, której była jedynym udziałowcem, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego. W momencie aportu wchodzący w skład tego przedsiębiorstwa budynek był jeszcze w budowie. Nie stanowił więc środka trwałego w rozumieniu ustawy o CIT, bo nie był kompletny ani zdatny do użytku.
Spółka Z. dokończyła proces inwestycyjny tego budynku, oddała go o użytkowania, wprowadziła do ewidencji środków trwałych i rozpoczęła jego amortyzację.
Następnie podjęto uchwałę o likwidacji spółki Z. Jej majątek miała przejąć firma będąca jej jedynym udziałowcem. W skład tego majątku wchodziłyby budynek oraz inne środki trwałe. Spór z fiskusem toczył się o to, od jakiej wartości początkowej powinna je ona amortyzować.
Spółka uważała, że skoro na moment aportu do Z. nie były one jeszcze środkami trwałymi, to ma prawo amortyzować je od ich wartości rynkowej, określonej na dzień przeniesienia majątku likwidacyjnego. Powołała się na art. 16g ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym w razie otrzymania środków trwałych w związku z likwidacją osoby prawnej za ich wartość podatkową uważa się wartość ustaloną przez podatnika, nie wyższą od rynkowej.
Sprzeciwił się temu dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja nr IPPB3/423-571/14-2/PK1). Stwierdził, że w tym wypadku powinna być stosowana zasada kontynuacji (art. 16g ust. 10b ustawy o CIT w związku z art. 16g ust. 9). Zakłada ona, że podmiot nabywający określone składniki majątkowe podlegające amortyzacji nie ustala samodzielnie ich wartości początkowej, tylko kontynuuje amortyzację po podmiocie, od którego otrzymał aktywa. Bez znaczenia – zdaniem dyrektora – jest to, czy na dzień aportu składniki majątkowe stanowiły już środki trwałe, czy taki charakter uzyskały dopiero potem. Istotne jest to, czy u podmiotu otrzymującego aport, a następnie likwidowanego (czyli u spółki Z), zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych. W tym wypadku tak właśnie było. Tym samym nie ma podstaw do stosowania art. 16g ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT – stwierdził dyrektor.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił tę interpretację. Stwierdził, że literalna wykładnia art. 16g ust. 10b ustawy o CIT, której dokonał organ, jest błędna. W tym wypadku zasada kontynuacji nie znajdzie zastosowania, bo w momencie wniesienia aportu budynek nie był środkiem trwałym – orzekł WSA.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 13 października 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3756/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia