Wydatek związany z przesłaniem towaru nabywcy można traktować jako zwiększający podstawę opodatkowania. Można też w ogóle go w niej nie uwzględniać.
Od 1 stycznia 2014 r. nie będzie już co do tego wątpliwości. W życie wejdzie nowelizacja ustawy o VAT, która wyraźnie określa, jakie elementy należy doliczać, a jakie wyłączać z podstawy opodatkowania.
– Mimo istotnej zmiany redakcyjnej ustawodawca zasadniczo powtarza jednak konstrukcje wynikające z dotychczasowej praktyki – komentuje Wojciech Kotowski, doradca podatkowy w Kancelarii Ożóg i Wspólnicy.
Jako przykład podaje koszty dostawy towaru w przypadku sprzedaży wysyłkowej. Dotychczasowa praktyka organów podatkowych uznawała dwa sposoby ich rozliczania.
– W pierwszym scenariuszu taki wydatek był uznawany za element obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży – wyjaśnia ekspert Kancelarii Ożóg.
Dotyczy to sytuacji, gdy sprzedawca obciąża nabywcę kosztami przesyłki towarów (nie ma przy tym znaczenia, czy dostarczane są one za pośrednictwem firmy kurierskiej, czy operatora pocztowego). Potwierdzał to minister finansów (por. odpowiedź na interpelację poselską nr 13379/13) oraz organy podatkowe w licznych interpretacjach.
Od 1 stycznia 2014 r. nowy art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT jednoznacznie potwierdzi możliwość uwzględniania kosztu wysyłki w podstawie opodatkowania dostawy towaru.
– Jednocześnie oznacza to, że będzie on podlegał opodatkowaniu stawką odpowiednią dla dostarczanego towaru – mówi Wojciech Kotowski.
Ekspert dodaje, że drugim sposobem dotychczas stosowanym przez podatników przy rozliczaniu kosztu wysyłki był zakup tej usługi w imieniu i na rzecz nabywcy. Poniesiony wydatek jest następnie zwracany sprzedawcy. Chodzi więc o przypadki, gdy sprzedawca działał w charakterze pełnomocnika nabywcy. W praktyce taki koszt nie był uwzględniany w podstawie opodatkowania dostawy towaru.
– Jednak dopiero treść art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT daje jednoznaczną podstawę prawną takiego działania – podkreśla Wojciech Kotowski.
Ekspert zwraca uwagę, że przepis ten wymaga jednak ujmowania poniesionych wydatków przejściowo w prowadzonej przez podatnika ewidencji na potrzeby podatku.
– Wymóg taki zasadniczo nie istnieje w obecnych przepisach, należy więc zadbać o stworzenie odpowiedniej ewidencji na potrzeby rozliczania zwrotu kosztów – radzi Wojciech Kotowski.
Elementy doliczane i wyłączone z podstawy opodatkowania
Zgodnie z nowym art. 29a ust. 6 i 7 podstawa opodatkowania
Obejmuje:
● podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty VAT;
● koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Nie obejmuje kwot:
● stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
● udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;br>● otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Zgodnie z nowym art. 29a ust. 6 i 7 podstawa opodatkowania
Obejmuje:
● podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty VAT;
● koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Nie obejmuje kwot:
● stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
● udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;br>● otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
