Decyzja określająca wysokość straty na podstawie art. 24 ustawy – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) może zostać wydana tak długo, jak długo możliwa jest weryfikacja deklaracji za rok podatkowy, w którym strata ta została odliczona.
Podatnik w 2003 roku prowadził w ramach spółki cywilnej działalność gospodarczą. W zeznaniu PIT-36 za ten rok wykazał przychody, koszty oraz stratę. Urząd skarbowy w 2009 roku uznał, że podatnik zawyżył kwotę straty. Powodem tego było nieprawidłowe rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych środków trwałych. Ustalił więc na nowo wysokość straty. Podatnik odwołał się od decyzji, ponieważ uważał, że naczelnik urzędu skarbowego wydał ją po upływie terminu do rozliczenia straty za 2003 rok. Ten według niego upłynął 31 grudnia 2008 r.
Izba skarbowa nie zmieniła decyzji. Powołała się na art. 24 ordynacji podatkowej oraz art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) i wyjaśniła, że dopóki istnieje możliwość weryfikacji zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym podatnik zmniejszył dochód o stratę z lat wcześniejszych, dopóty organ może określić w drodze decyzji stratę. W rozpoznawanej sprawie terminem tym jest 31 grudnia 2014 r., kiedy to upływa termin przedawnienia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 rok, będący ostatnim rokiem, w którym podatnik będzie mógł obniżyć dochody o stratę z działalności gospodarczej za 2003 rok, podkreśliła izba.
Przedsiębiorca złożył skargę do sądu, wskazując, że organy nie ustaliły, czy podatnik w ogóle rozliczał stratę z 2003 roku w latach późniejszych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł, że organy podatkowe wydały prawidłowo decyzje. W ocenie sądu zarzut dotyczący braku ustaleń co do rozliczania straty za 2003 rok w kolejnych latach podatkowych jest bezzasadny. Według składu orzekającego wystarczające jest wykazanie, że podatnik w kolejnych latach podatkowych uzyskiwał przychody z działalności gospodarczej, co dawało mu możliwość odliczenia straty.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną przedsiębiorcy.
Uzasadnienie Prawo do wydania decyzji określającej wysokość straty, o której mowa w art. 24 ordynacji podatkowej, nie ulega przedawnieniu w rozumieniu art. 70 par. 1 tej ustawy (zgodnie z tym przepisem zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku).
Według Naczelnego Sądu Administracyjnego strata nie dotyczy zobowiązania podatkowego, ale jednocześnie nie oznacza to, że uprawnienie organów jest ograniczone w czasie. Ograniczenie to wynika wyłącznie z funkcji, jaką dla ustalenia stanu faktycznego odgrywa wysokość straty poniesionej przez podatnika w latach poprzednich. Oznacza to, że decyzja określająca stratę na podstawie art. 24 ordynacji podatkowej może zostać wydana tak długo, jak długo możliwa jest weryfikacja deklaracji za rok podatkowy, w którym strata ta została odliczona.
Wyrok NSA z 3 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2208/12, prawomocny