W 2001 roku powstanie przychodów należnych związane było z powstaniem wierzytelności, przy czym wierzytelność powstaje w dniu, w którym wierzyciel może domagać się od dłużnika spełnienia świadczenia.

STAN FAKTYCZNY
Organy podatkowe zakwestionowały rozliczenie podatku związanego z wierzytelnościami z tytułu sprzedaży gotowych wyrobów. Najpierw zostały wystawione dwie sporne faktury. Po ponad czterech miesiącach nastąpiła ich korekta z powodu zmiany charakteru sprzedaży. W ocenie organów podatkowych nie była to okoliczność uzasadniająca korektę, a wierzytelność ze sprzedaży udokumentowana fakturami powstała z chwilą ich wystawienia.
UZASADNIENIE
Naczelny Sąd Administracyjny nie przyznał racji skarżącemu. W jego ocenie w sprawie nie doszło do błędnej interpretacji art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik uważał, że nie powstał przychód należny, bo w świetle prawa cywilnego należność nie była wymagalna, ani co do kwoty, ani co do momentu jej powstania. NSA wskazał jednak na kwestionowany art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2001 roku. Stanowił on, że za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.
O przychodach należnych można mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności, przy czym wierzytelność powstaje w dniu, w którym wierzyciel może domagać się od dłużnika spełnienia świadczenia.
W sprawie niniejszej nie budzi wątpliwości, że wierzytelność z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych powstała z chwilą wystawienia dwóch spornych faktur z lipca 2001 r. Na obu fakturach odebranych przez kupującego figuruje zapis o siedmiodniowym terminie płatności od daty wystawienia. Ponadto z umowy nie wynika, że wynagrodzenie będzie należne na podstawie kosztorysu, a o wymagalności wynagrodzenia można mówić dopiero w momencie uzgodnienia wielkości kosztorysu. Wprost przeciwnie, z umowy wynika, że wynagrodzenie będzie płatne po wystawieniu faktury VAT. Zleceniobiorca po wykonaniu półproduktu wystawi zleceniodawcy fakturę VAT, co rzeczywiście nastąpiło. Późniejsza (po ponad czterech miesiącach) korekta faktur z powodu zmiany charakteru sprzedaży nie została przez organy podatkowe uznana z powodu braku jakichkolwiek okoliczności uzasadniających tę korektę. Dlatego ustalenia organów podatkowych - szczegółowo uzasadnione - nie naruszają zasady swobodnej oceny dowodów, a ocena sądu pierwszej instancji jest słuszna.
Wyrok NSA z 9 maja 2006 r.
SYGN. AKT II FSK 753/05, niepublikowany
ALEKSANDRA TARKA