Podatek od przychodów wymienionych w art. 21 ustawy o CIT, uzyskanych w Polsce przez podatników mających siedzibę za granicą, pobierany jest w formie ryczałtowej. Czy w przypadku każdej płatności na rzecz zagranicznego kontrahenta należy pobrać zryczałtowany CIT?
Ustawa o CIT przewiduje obniżone stawki podatku, a od 1 lipca 2013 r. zwolnienie z opodatkowania w odniesieniu do płatności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku płatności na rzecz podmiotów z siedzibą w Unii Europejskiej i państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego, powiązanych kapitałowo z płatnikiem, na warunkach określonych w art. 21 ust. 3 – 8 ustawy o CIT.
Nie oznacza to jednak, że w każdym innym przypadku płatnik jest zobowiązany do poboru podatku u źródła na zasadach określonych w ustawie. Przed dokonaniem wypłaty należy sprawdzić, czy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z państwem siedziby danego kontrahenta przyznaje Polsce prawo do opodatkowania tego rodzaju przychodów. Jeżeli kwestie opodatkowania konkretnych dochodów są uregulowane w umowie inaczej niż w ustawie o CIT, to zastosowanie mają przepisy umowy międzynarodowej.
Część przychodów określonych w art. 21 ustawy o CIT stanowi należności licencyjne w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, np. należności płacone za użytkowanie praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, patentu, znaku towarowego. Będą one podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 21 ustawy o CIT, jednak z możliwością uwzględnienia korzystniejszych stawek wynikających z umów.
Natomiast niektóre rodzaje przychodów określonych w tym przepisie, np. ze sprzedaży praw, ze świadczenia usług różnego rodzaju, będą stanowiły zyski z przedsiębiorstw lub z przeniesienia własności majątku w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które, co do zasady, o ile kontrahent nie ma zakładu w Polsce, podlegają opodatkowaniu jedynie w państwie jego siedziby.