Podatnik, który sprzedaje prawo użytkowania wieczystego, może zaliczyć do kosztów poniesione faktycznie wydatki na jego nabycie – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Zmiana kwalifikacji

Skarżąca spółka posiadała prawo użytkowania wieczystego gruntu, które zaliczyła do środków trwałych. Ponieważ jednak nie wykorzystywała go w działalności gospodarczej, kierownik jednostki postanowił przekwalifikować je z aktywów trwałych na inwestycje.
Zarząd spółki podjął odpowiednią uchwałę. Jednocześnie zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1a ustawy o rachunkowości dokonał aktualizacji wartości prawa użytkowania nieruchomości do wartości godziwej (rynkowej). W efekcie wartość inwestycji w księgach rachunkowych wzrosła. Spółka podjęła następnie decyzję o sprzedaży prawa użytkowania wieczystego.
Chciała wiedzieć, czy do kosztów uzyskania przychodów będzie mogła zaliczyć wartość zaktualizowanego prawa. Jej zdaniem, wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia tego prawa.
Zdaniem ministra finansów, z którym zgodził się sąd, spółka nie będzie mogła uwzględnić w kosztach zaktualizowanej wartości prawa użytkowania wieczystego, ponieważ przeszacowania nie uwzględnia się dla celów podatkowych. Wycena według wartości godziwej wyprzedza bowiem wynik na ewentualnej sprzedaży.

Rezerwa od różnicy

Minister podkreślił, że w omawianej sprawie powstała przejściowa różnica pomiędzy wartością bilansową i podatkową. Od tej różnicy spółka powinna utworzyć rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Zdaniem ministra i sądu, nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że kosztem uzyskania przychodów poniesionym w związku ze zbyciem przez spółkę prawa użytkowania wieczystego będzie jego zaktualizowana wartość.
Sąd orzekł, że za koszt może być uznany wydatek historyczny na nabycie tego prawa. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 11 października 2012 r., sygn.akt III SA/Wa 3543/11.