Przedsiębiorca, który dobrowolnie po zakończeniu roku dopłacił brakujące zaliczki na CIT, uiszcza odsetki od zaległości podatkowej według ich preferencyjnej stawki – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Chodziło o podatkową grupę kapitałową, która przy rozliczeniu rocznym za 2017 r. zorientowała się, że w trakcie roku wpłacała za niskie zaliczki kwartalne. W lipcu 2018 r. złożyła korektę deklaracji CIT i z własnej woli wpłaciła brakującą kwotę.
Wpłata nie pokryła całości zaległości głównej wraz z odsetkami za zwłokę, ponieważ naczelnik urzędu skarbowego uważał, że PGK powinna uiścić odsetki według podstawowej stawki, wynikającej z art. 56 ordynacji podatkowej (dwukrotność stopy lombardowej NBP plus 2 proc., z tym że nie mniej niż 8 proc.).
Spółka reprezentująca PGK złożyła zażalenie. Twierdziła, że PGK powinna zapłacić odsetki według stawki obniżonej o połowę, zgodnie z art. 56a ordynacji podatkowej. Wskazywała, że takie odsetki płaci podatnik, który złożył prawnie skuteczną korektę nie później niż pół roku od upływu terminu do złożenia deklaracji oraz wpłacił zaległość podatkową w ciągu siedmiu dni od złożenia korekty. Spółka przekonywała, że warunki te zostały spełnione.
Dyrektor izby administracji skarbowej utrzymał jednak decyzję naczelnika w mocy. Stwierdził, że obniżona stawka odsetek za zwłokę nie przysługuje podatnikom, którzy w ciągu roku nie uregulują w całości zaległych zaliczek i należnych od nich odsetek za zwłokę.
Innego zdania były sądy obu instancji. WSA w Warszawie orzekł, że choć z upływem roku podatkowego ustaje byt prawny zaliczek i przestaje istnieć zaległość podatkowa z tego tytułu, to nie zmienia się charakter naliczonych odsetek. Wciąż są to odsetki należne z tytułu zaległości podatkowej, jako że zgodnie z art. 51 par. 2 ordynacji za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek. To oznacza, że samo przekształcenie obowiązku uiszczenia zaliczek w obowiązek uiszczenia zobowiązania za rok podatkowy nie wyklucza obniżonej stawki odsetek także wówczas, gdy podatnik skoryguje zeznanie roczne i ureguluje obciążające go zaległości z tytułu niezapłaconych w terminie zaliczek – orzekł WSA (sygn. akt III SA/Wa 2812–2816/18). Odwołał się do wykładni celowościowej art. 56a ordynacji, który – jak uzasadniało MF – ma zachęcać podatników do dobrowolnego korygowania deklaracji i regulowania zaległości podatkowych.
Potwierdził to również NSA. Jak wyjaśnił sędzia Antoni Hanusz, już z samej konstrukcji CIT wynika, że dopiero zamknięcie roku podatkowego pozwala na złożenie deklaracji podatkowej i porównanie kwot wpłaconych zaliczek. Dopiero wtedy można wykryć ewentualne nieprawidłowości i je skorygować.
orzecznictwo
Wyroki NSA z 31 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 2589/19, II FSK 2953/19, II FSK 3128/19, II FSK 3129/19, II FSK 39/20, II FSK 194/20 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
