Czy płatność na rzecz zagranicznego reasekuratora podlega w Polsce podatkowi dochodowemu od osób prawnych?
Andrzej Dębiec, partner, kancelaria Hogan Lovells
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, przychody uzyskane przez nierezydentów w Polsce z tytułu gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
Andrzej Dębiec, partner, kancelaria Hogan Lovells / DGP
Problem z rozliczeniem tego podatku miała spółka prowadząca w Polsce działalność w zakresie ubezpieczeń na życie. W ramach prowadzonej działalności dokonuje reasekuracji ubezpieczonych ryzyk u innych podmiotów działających na rynku, w tym mających siedzibę za granicą. Reasekuratorom przysługuje udział w składce odpowiadającej cedowanemu ryzyku, a w razie zajścia zdarzeń objętych reasekuracją, reasekuratorzy zobowiązani są do pokrycia odpowiedniej części wypłaconych odszkodowań. Oznacza to, że spółka dokonuje płatności na rzecz reasekuratorów w wysokości odpowiadającej ich udziałowi w składce. Pojawiły się wątpliwości, czy dokonywane płatności na rzecz zagranicznych reasekuratorów podlegają w Polsce zryczałtowanemu CIT i spółka występuje w roli płatnika tego podatku. Organ podatkowy uznał, że umowa reasekuracji jest świadczeniem o charakterze podobnym do gwarancji i podlega podatkowi w Polsce.
Ze stanowiskiem tym nie zgodził się WSA w Warszawie. W wyroku z 14 września 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 473/11) uznał, że umowa reasekuracji nie może być traktowana jako świadczenie o podobnym charakterze do umowy gwarancyjnej, a tym samym nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem w Polsce.
Sąd zwrócił uwagę na zasadnicze różnice występujące pomiędzy umową reasekuracji oraz umową gwarancji. Umowa reasekuracji jest umową dwustronną i wywołuje skutki tylko pomiędzy reasekuratorem a zakładem ubezpieczeń. Ubezpieczający nie ma żadnego roszczenia wobec reasekuratora. Nie można zatem twierdzić, że umowa reasekuracji jest świadczeniem podobnym do gwarancji.