Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Lokale użytkowe nie wchodzą do zasobu mieszkaniowego, a więc zaliczki wpłacane przez ich właścicieli na rachunek wspólnoty są jej opodatkowanym przychodem – uznał NSA.
Wspólnota mieszkaniowa uważała, że przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, są zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach był innego zdania. Wyjaśnił, że wszystkie pieniądze wpływające na konto wspólnoty są jej przychodami. Mogą być one zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, tylko pod warunkiem że:
● dochody wspólnoty zostały pozyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz
● zostały one przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
Oba te warunki muszą być spełnione łącznie.
Dyrektor izby uznał, że lokali użytkowych w żaden sposób nie można zaliczyć do zasobów mieszkaniowych ani do pomieszczeń, które są niezbędne do prawidłowego korzystania z mieszkań. Dlatego dochód z zaliczek płaconych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie nieruchomości wspólnych i mediów nie jest zwolniony z CIT.
Zdanie to podzielił WSA w Gliwicach. Wyjaśnił, że pojęcie dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi należy rozumieć ściśle. Są nimi przychody uzyskane bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych, czyli opłaty pomniejszone o koszty związane z utrzymaniem tych zasobów. To, że lokale użytkowe są w jednym budynku z mieszkaniami, nie oznacza, że ponoszone przez ich właścicieli koszty są przychodami z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – orzekł sąd.
W uzasadnieniu wyroku NSA sędzia Bogusław Woźniak przypomniał, że jeszcze niedawno orzecznictwo sądów było w tej kwestii rozbieżne. Obecnie jednak dominuje wykładnia, że zasoby mieszkaniowe należy rozumieć zgodnie z językowym znaczeniem. Są więc nimi tylko mieszkania i pomieszczenia ściśle z nimi związane, niezbędne do korzystania z lokali mieszkalnych. Lokale użytkowe nie wchodzą do tego zasobu.
ORZECZNICTWO: Wyrok NSA z 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3642/15.
