Możliwość zastosowania refakturowania usług należy badać każdorazowo w oparciu o konkretny stan faktyczny.
Usługodawcy wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów często uatrakcyjniają ofertę proponując dodatkowe usługi. Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 5214) wypowiedziało się w sprawie refakturowania dodatkowych świadczeń. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia refakturowania. Jednak zgodnie z utrwalonym w praktyce i orzecznictwie poglądem polega ono na zafakturowaniu odsprzedaży usługi jej faktycznemu odbiorcy bez naliczenia marży. Rozliczenie to ma na celu przeniesienie kosztów poniesionych na nabycie dodatkowej usługi na podmiot, który faktycznie z niej korzysta, pomimo że podmiot refakturujący tak naprawdę tej usługi nie świadczy.
MF wskazało, że przepisy w zakresie VAT podlegają harmonizacji z regulacjami wspólnotowymi. Zdaniem MF przepisy dyrektywy 2006/112/WE nie definiują refakturowania, zatem nie ma podstaw aby wprowadzać to pojęcie do polskiej ustawy o VAT. Resort stwierdził jednak, że w przypadku świadczenia czynności złożonych, do celów poboru VAT należy każdorazowo badać konkretny stan faktyczny, w celu stwierdzenia, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem złożonym z różnych czynności, czy też z dwoma lub więcej odrębnymi świadczeniami.
Należy zatem zbadać, czy w konkretnej sytuacji, czynności wykonywane w ramach określonej usługi są tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny i mogłoby mieć jedynie na celu uzyskanie nieuprawnionej korzyści podatkowej. W ocenie MF niezbędne jest więc ustalenie, które ze świadczeń ma charakter świadczenia głównego, a które jedynie są czynnościami pomocniczymi, ułatwiającymi (umożliwiającymi lub warunkującymi) korzystanie ze świadczenia głównego. W takim przypadku pozostałe elementy świadczenia traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do świadczenia głównego (stanowisko takie wynika z orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (C-349/96, C-41/04).
Resort podkreślił, że w świetle przepisów ustawy o VAT z pewnością nie jest dopuszczalne sztuczne dzielenie świadczeń w celu optymalizacji opodatkowania. MF poinformował jednocześnie, że wydanie instrukcji w zakresie zasad refakturowania nie jest możliwie z uwagi na różnorodność stanów faktycznych występujących przy świadczeniu usług. Określenie charakteru świadczenia i wysokości jego opodatkowania powinny być ustalane w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego występującego u podatnika, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności wiążących się z takim świadczeniem.