Od początku 2016 r. obowiązują nowe zasady opodatkowania części wspólnych w budynkach. Właściciele mieszkań, którzy mają w nich udział, muszą płacić wyższy podatek – liczony od posiadanego udziału, a nie od ułamkowej jego części.
Czy od windy należy płacić podatek
Pan Wiktor kupił mieszkanie. Ma wątpliwość, czy również od windy, która znajduje się w budynku, musi płacić daninę.
NIE
Podstawą opodatkowania w przypadku budynków jest powierzchnia użytkowa. Dotyczy to również części budynku. Pan Wiktor nie ma wątpliwości – i słusznie – że musi zapłacić podatek od powierzchni użytkowej kupionej nieruchomości. Nie ma jednak takiego obowiązku w wypadku windy, czy też bardziej precyzyjnie – szybu windowego. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nakazuje wyłączenie z powierzchni użytkowej szybów dźwigowych.
Podstawa prawna
Art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).
Czy od schodów również jest danina
Pani Zofia kupiła w tym roku mieszkanie wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym budynku i udziałem w częściach wspólnych. Czy to oznacza, że od klatki schodowej, która niewątpliwie jest częścią wspólną, musi zapłacić podatek od nieruchomości?
NIE
Zakres opodatkowania wyznacza ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Wynika z niej, że należy płacić daninę od gruntów, a także od budynków lub ich części, czyli od mieszkania, miejsca postojowego i części wspólnych, w których ma się udział (zarówno w gruntach, jak i w budynkach). Częścią wspólną są np. klatki schodowe i korytarze, z których korzystają lokatorzy. Ustawa przewiduje jednak pewne wyłączenia z ich opodatkowania. Podstawą opodatkowania budynków lub ich części jest ich powierzchnia użytkowa (mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach), z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Klatki schodowe są zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
Pani Zofia jako nowa właścicielka ma natomiast obowiązek złożyć informację na podatek od nieruchomości, na obowiązującym w gminie wzorze formularza, do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Powinna to zrobić w ciągu 14 dni od zakupu mieszkania. W informacji musi wykazać powierzchnię użytkową mieszkania, garażu i części wspólnych. Na tej podstawie, a także na podstawie zapisów w ewidencji gruntów i budynków, zostanie wydana decyzja ustalającą wysokość podatku. Nasza czytelniczka otrzyma ją jednak dopiero w przyszłym roku, o ile kupione przez nią mieszkanie znajduje się w budynku, którego budowa zakończyła się w tym roku. Zgodnie z przepisami od budynków, których budowę ukończono w danym roku lub rozpoczęto ich użytkowanie przed ostatecznym wykończeniem, obowiązek podatkowy powstaje od 1 stycznia kolejnego roku.
Podstawa prawna
Art. 1a ust. 1 pkt 5, art. 4 ust. 1 pkt 2, art. 6 ust. 2, 3 i 6 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).
Czy od części wspólnej trzeba płacić więcej
Pan Ksawery jest właścicielem mieszkania od dwóch lat. W zeszłym roku dostał decyzję od burmistrza miasta dotyczącą podatku od nieruchomości, z której wynikało, że od części wspólnych musi zapłacić niewielki podatek. W tym roku decyzji jeszcze nie ma. – Czy powinienem się spodziewać wyższej kwoty do zapłaty – pyta czytelnik.
TAK
Zacznijmy jednak od tego, że burmistrz miasta powinien już dawno (przed 1 marca br.) doręczyć decyzję ustalającą wysokość podatku od nieruchomości na 2016 r. W praktyce jednak – co się niestety zdarza – bywa dostarczana ze znacznym opóźnieniem. A podatnik nie może zapłacić daniny, dopóki jej nie otrzyma.
Przejdźmy do kwestii zasadniczej – pan Ksawery powinien spodziewać się decyzji z wyższą kwotą podatku. Wynika to ze zmian wprowadzonych do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, dotyczących opodatkowania części wspólnych. Do końca 2015 r. nie były one opodatkowane od całej powierzchni, a jedynie od jej ułamka. Podatek od części wspólnej liczyło się od proporcji, w jakiej powierzchnia danego lokalu (mieszkania) pozostawała do powierzchni całego budynku. Jeśli więc np. powierzchnia budynku wynosiła 1000 mkw., a podatnik miał 50-metrowe mieszkanie, to proporcja wynosiła 5 proc. Taki sposób liczenia powodował, że od części wspólnych właściciele płacili niewielką daninę. Część powierzchni wspólnej pozostawała jednak nieopodatkowana, co było niekorzystne dla gmin. Od nowego roku wprowadzono nową zasadę obliczania – współwłaściciele muszą płacić daninę od swojego udziału w części wspólnej. Innymi słowy, nie liczymy już ułamka, ale faktyczny udział. To powoduje, że pan Ksawery będzie musiał zapłacić wyższy podatek od części wspólnej niż w roku poprzednim.
Podstawa prawna
Art. 3 ust. 5 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).
Czy w prawidłowy sposób liczę swój udział
Pan Bartosz jest właścicielem mieszkania. W budynku jest jeszcze pięć innych lokali. Z aktu notarialnego wynika też, że ma udział w częściach wspólnych wynoszący 8372/36115. Powierzchnia użytkowa części wspólnych to 200 mkw. Czy powinien zapłacić podatek od 40 mkw. (1/5 x 200 mkw.)?
Dom w prezencie od męża nie oznacza podatku dla żony
Dom w prezencie od męża nie oznacza podatku dla żony

Zobacz również
NIE
Powierzchnię wspólną do opodatkowania należy policzyć w ten sposób, że mnożymy udział pana Bartosza w częściach wspólnych (8372/36115 = 0,2318) przez powierzchnię użytkową części wspólnych (200 mkw.). Daje to 46,36 mkw. powierzchni do opodatkowania.
Zwróćmy uwagę, że nie zawsze udziały w nieruchomości wspólnej muszą być równe. Nie ma więc znaczenia to, ilu jest współwłaścicieli, ale to, co wynika z aktu notarialnego.
Podstawa prawna
Art. 3 ust. 5 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).
Czy od pralni w budynku jest danina
Pani Anna zamierza kupić mieszkanie w budynku, w którym jest dostępna dla wszystkich lokatorów pralnia. – Czy będę musiała od niej zapłacić podatek – zastanawia się czytelniczka.
TAK
Jeśli pralnia jest pomieszczeniem ogólnodostępnym, to zalicza się ją do części wspólnych budynku. Aby rozwiać wątpliwości, dodajmy, że do części wspólnych mogą być również zaliczane: hole, przejścia, prześwity oraz inne elementy służące do komunikacji wewnątrz lub w granicach budynku, część piwnic (niestanowiących pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali), strychy, schowki, wózkarnie, suszarnie, pomieszczenia gospodarcze, pomieszczenia techniczne (węzeł cieplny, hydrofornia), budynki pozostałe zlokalizowane w obrębie działki (niestanowiące pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali).
Oznacza to, że pani Anna będzie musiała zapłacić daninę od swojego udziału w częściach wspólnych, w tym również od pralni. Prawdopodobnie w akcie notarialnym, który przeniesie na nią własność mieszkania i części wspólnych, nie zostanie ona wyodrębniona, lecz wliczona do innych części wspólnych (np. korytarzy). Akt będzie określał udział pani Anny w tych częściach wspólnych, od których trzeba będzie zapłacić daninę.
Podstawa prawna
Art. 3 ust. 5 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).
Czy od części wspólnej stawka jak za mieszkanie
Pani Julita dostała od rodziców mieszkanie. – Czy za części wspólne będę musiała płacić podatek według stawki właściwej dla mojego lokum – pyta.
TAK
Stawki podatku od nieruchomości określa ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Wyróżnia ona m.in. stawkę dla budynków lub ich części mieszkalnych, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a także pozostałych. Jeśli więc pani Julita ma udział w częściach wspólnych budynku mieszkalnego, to zastosowanie znajdą stawki dla tego rodzaju budynku, a więc dość niskie (w 2016 r. – maksymalnie 0,75 zł od 1 mkw. powierzchni użytkowej). Gdyby natomiast miała udział w częściach wspólnych budynku użytkowego, wtedy podatek należałoby obliczyć według stawek dla budynków lub ich części pozostałych (w 2016 r. – maksymalnie 7,68 zł za 1 mkw. powierzchni użytkowej).
Podstawa prawna
Art. 5 ust. 2 pkt a i e ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).
Czy od korytarza muszę zapłacić daninę
Pan Bogusław kupił w sierpniu lokal mieszkalny wraz z częściami wspólnymi. Czy zalicza się do nich również korytarze?
TAK
Podstawą opodatkowania w podatku od nieruchomości jest powierzchnia użytkowa budynku lub jego części. Częścią jest więc np. lokal mieszkalny. Wątpliwości mogą dotyczyć jednak korytarzy. Zdarzało się bowiem w przeszłości, że podatnicy uważali je za część klatki schodowej. Argumentowali, że korytarze są wyłączone z opodatkowania, bo jak mówi przepis, przez powierzchnię użytkową budynku lub jego części należy rozumieć powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Niestety, klatki schodowe obejmują jedynie schody (tzw. biegi schodowe) oraz półpiętra (tzw. spoczniki międzypiętrowe). Powierzchnia na każdej kondygnacji, która doprowadza do klatki schodowej, czyli korytarze, jest zaliczana do części wspólnych budynku i opodatkowana.
Oznacza to, że pan Bogusław będzie musiał zapłacić podatek od swojego udziału w części wspólnej. Dodajmy, że obowiązek podatkowy powstanie albo od kolejnego miesiąca po zakupie mieszkania, albo od kolejnego roku, jeśli zostało kupione w bloku, którego budowa zakończyła się w tym roku lub w tym roku oddano go do użytkowania, mimo że nie został jeszcze ostatecznie wykończony.
Podstawa prawna
Art. 1a ust. 1 pkt 5, art. 3 ust. 5, art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716).