Limity na 2025 r., przeliczone po kursie z 1 października 2024 r. (4,2846 zł za euro), podaliśmy wczoraj w artykule „W 2025 r. limity podatkowe dla przedsiębiorców zmaleją” (DGP nr 192/2024).
9-proc. CIT
Ten kurs stosuje się m.in. do przeliczania limitu decydującego o statusie małego podatnika, co pozwala np. na płacenie CIT według 9-proc. stawki.
Limit wynosi 2 mln euro przychodów ze sprzedaży brutto (wraz z należnym VAT) za poprzedni rok podatkowy. Małym podatnikiem CIT będzie więc w 2025 r. ten podmiot, którego przychody w 2024 r. nie przekroczą 8 569 000 zł (po zaokrągleniu do 1 tys. zł).
Ale to nie wystarczy, trzeba mieć jeszcze odpowiednio niskie przychody bieżące. Ich limit również wynosi 2 mln euro, ale jest inaczej liczony, bo bez należnego VAT. W 2025 r. CIT według stawki 9 proc. będą mogli płacić podatnicy, których:
- przychody ze sprzedaży brutto, tj. wraz z należnym VAT, w 2024 r. nie przekroczą 8 569 000 zł (2 mln euro po kursie z 1 października 2024 r.) – art. 4a pkt 10 ustawy o CIT,
- bieżące przychody netto, czyli bez należnego VAT, w 2025 r. nie przekroczą 2 mln euro (ale po kursie z 2 stycznia 2025 r.) – art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
Ze sprzedaży z poprzedniego roku
Co rozumieć przez „wartość przychodu ze sprzedaży”, o której mowa w definicji małego podatnika, zawartej w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT?
Nie została ona zdefiniowana w tej ustawie, natomiast w wydawanych interpretacjach indywidualnych dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyjaśnia, że nie należy utożsamiać tego pojęcia z pojęciem przychodu podatkowego. Należy uwzględniać różne przychody ze sprzedaży, w tym zwolnione od podatku dochodowego oraz przychody ze sprzedaży zaliczane do zysków kapitałowych.
Nie bierze się natomiast pod uwagę otrzymanych zaliczek i zadatków na poczet dostaw, które nie zostały zrealizowane w danym roku podatkowym. „Takie bowiem zaliczki nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT w momencie ich otrzymania, na podstawie art. 12 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, a co równie istotne, nie mogą one zostać uznane za przychody ze sprzedaży, do której jeszcze nie doszło” – wyjaśnił dyrektor KIS w interpretacji z 2 sierpnia 2024 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.256.2024.2.AS).
Do limitu 2 mln euro (decydującego o statusie małego podatnika CIT) nie wlicza się również przychodów uzyskanych z tytułu innego niż sprzedaż, np.: otrzymanych odszkodowań, odsetek od lokat bankowych, dotacji, dopłat lub refundacji kosztów.
Nie uwzględnia się także opłat urzędowych, które klient zwraca podatnikowi. Potwierdza to interpretacja z 12 czerwca 2024 r. (0111-KDIB1-1.4010.163.2024.2.KM). Dyrektor KIS stwierdził w niej, że nie są to przychody ze sprzedaży w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.
Przychód bieżący
Inaczej jest z obliczaniem przychodów bieżących (netto), o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Te nie zostały zawężone do przychodów ze sprzedaży. Artykuł 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT bowiem, w przeciwieństwie do art. 4a pkt 10 tej ustawy, nie zawiera pojęcia przychodów ze sprzedaży, lecz pojęcie przychodów. Dlatego, obliczając ten limit, należy wziąć pod uwagę całość przychodów podatkowych – jak wynika z interpretacji z 9 listopada 2023 r. (0111-KDIB1-1.4010.516.2023.1.RH).
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT są nimi w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Jest to katalog otwarty (o czym świadczy sformułowanie „w szczególności”). Do tego limitu wlicza się np. odsetki od lokat terminowych (których nie uwzględnia się przy obliczaniu limitu dla małego podatnika) – wynika ze wspomnianej interpretacji z 9 listopada 2023 r.
Z tych samych względów skarbówka uważa, że w limicie przychodów bieżących należy też uwzględnić otrzymane kwoty dofinansowania, nawet gdy ono samo jest zwolnione z CIT.
Potwierdził to szef Krajowej Administracji Skarbowej w interpretacjach z 3 września 2024 r. (DOP4.8221.71.2023.CPXJ) i z 28 sierpnia 2024 r. (DOP4. 8221.70.2023.CPXJ). Co prawda zmienił nimi interpretacje wydane wcześniej przez dyrektora KIS, ale nie w zakresie dotyczącym limitu przychodów, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Tu oba organy były zgodne, że otrzymane przez spółkę dofinansowanie na działalność edukacyjno-szkoleniową należy wliczyć do limitu przychodów, o którym mowa w tym przepisie. Nie ma znaczenia to, że są one zwolnione z podatku – dodał szef KAS.
Utrata preferencji
We wspomnianych interpretacjach zmieniających szef KAS doprecyzował natomiast moment utraty prawa do 9-proc. stawki CIT. Wyjaśnił, że jeżeli limit przychodów bieżących netto zostanie przekroczony w określonym miesiącu (kwartale), to zaliczkę na podatek dochodowy za ten miesiąc (kwartał) należy wykazać już w wysokości obliczonej według stawki 19 proc.
Wyjaśnił to na przykładzie podatnika, którego bieżące przychody netto przekroczyły limit 2 mln euro we wrześniu. To oznacza – wyjaśnił – że sierpień był ostatnim miesiącem, za który zaliczka (płatna we wrześniu) może zostać obliczona w wysokości 9 proc. podstawy opodatkowania. Natomiast zaliczka za wrzesień (płatna w październiku) musi zostać obliczona według stawki 19 proc.
Szef KAS nie zgodził się z dyrektorem KIS, że zaliczka według wyższej stawki (19 proc.) powinna zostać zapłacona już od miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie przedmiotowego progu (czyli już od września za sierpień).
Estoński CIT
Limit małego podatnika jest też istotny przy ustalaniu prawa do obniżonej, 10-proc. stawki estońskiego CIT (a nie 20 proc.). Nie bierze się tu pod uwagę limitów wymienionych w ustawie o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.), mimo że podatnik, który wybiera estoński ryczałt, musi prowadzić księgi rachunkowe (zgodnie z art. 28d ust. 1 ustawy o CIT).
Zgodnie z art. 3 ust. 1c ustawy o rachunkowości małą jednostką jest taka, która za poprzedni rok nie przekroczyła co najmniej dwóch z trzech następujących wielkości: 1) 25 500 000 zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,
2) 51 000 000 zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,
3) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.
Są to zdecydowanie wyższe kryteria niż te przewidziane w ustawie o CIT dla małych podatników. O tym, że nie należy ich jednak brać pod uwagę, pisaliśmy w artykule „Definicję małego podatnika wyznacza ustawa o CIT, a nie o rachunkowości” (DGP nr 201/2024).
W interpretacji z 9 wrześ nia 2024 r. (0111-KDIB1-1.4010. 353.2024.2.RH) dyrektor KIS ponownie wyjaśnił, że przy ustalaniu prawa do 10-proc. stawki estońskiego ryczałtu ma zastosowanie limit 2 mln euro (z roku poprzedniego).
Z obniżonej, 10-proc. stawki estońskiego CIT łatwo skorzystać w pierwszym roku stosowania, bo poprzedni rok podatkowy (poprzedzający przejście na estoński ryczałt) nie musi trwać 12 miesięcy. Może to być tylko miesiąc. Jeżeli w tym czasie sprzedaż brutto nie przekroczyła 2 mln euro, to spółka ma status małego podatnika, a więc ma prawo do 10-proc. stawki.
Potwierdza to interpretacja z 17 czerwca 2024 r. (0111-KDIB2-1.4010.198.2024.1.MM). Wystąpiła o nią spółka, której rok podatkowy zasadniczo pokrywa się z kalendarzowym. Spółka zdecydowała się przejść na estoński CIT od 1 lutego 2024 r., a zatem musiała sporządzić sprawozdanie finansowe za okres od 1 stycznia 2024 r. do 31 stycznia 2024 r. W związku z tym rok poprzedzający przejście na estoński CIT trwał u niej zaledwie miesiąc.
Dyrektor KIS potwierdził, że spółka może stosować 10-proc. stawkę w pierwszym roku stosowania ryczałtu od dochodu spółek, tj. od 1 lutego 2024 r. do 31 grudnia 2024 r., jeżeli limit przychodów (2 mln euro) nie został przekroczony w okresie od 1 stycznia 2024 r. do 31 stycznia 2024 r.
Ryczałt ewidencjonowany
Do limitu 2 mln euro przychodów, uprawniającego do rozliczania się z fiskusem w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, nie zalicza się przychodów z najmu lub dzierżawy prywatnego majątku – wyjaśnił dyrektor KIS w interpretacji z 16 września 2024 r. (0115-KDIT3.4011.484.2024.3.MJ).
Wynika to z tego, że art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.) odnosi się do przychodów z działalności wymienionej w art. 6 ust. 1 ustawy, czyli z działalności gospodarczej. Nie odsyła on do art. 6 ust. 1a tej ustawy, gdzie mowa o najmie i dzierżawie prywatnego majątku. ©℗
