Subskrybuj nas na Youtube
Wykładnia przyjęta przez dyrektora KIS nie ułatwia podatnikom skorzystania z ulgi sponsoringowej. Sytuację dodatkowo zaś komplikuje to, że regulacje jej dotyczące odwołują się do przepisów niepodatkowych.
Wprowadzona w ramach Polskiego Ładu ulga na sponsoring pozwala podatnikom CIT oraz prowadzącym działalność gospodarczą podatnikom PIT odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną lub wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę. Dariusz Wójtowicz, doradca podatkowy, starszy menedżer w zespole ds. podatku dochodowego od osób prawnych w KPMG w Polsce, zwraca uwagę na to, że preferencją tą objęte są wydatki na rzecz kwalifikowanych odbiorców albo na kwalifikowany cel. – Wsparcie działalności sportowej dotyczy finansowania dla klubów sportowych, stypendiów sportowych lub imprez sportowych niemających charakteru imprez masowych. Względem klubów sportowych warunek obejmuje także cel wydatkowania środków ze sponsoringu, który powinien być zgodny z przepisami, np. mogą to być programy szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, koszty uczestnictwa w zawodach sportowych – wyjaśnia ekspert.
Aleksander Łożykowski, doradca podatkowy i radca prawny w Kancelarii LTCA Zarzycki Niebudek Kubicz sp. k., wskazuje, że kwalifikowane będą np. wydatki na trenera, korty, rakietę, stypendium zawodnika lub jego udział w turnieju.
Z kolei Dominik Majchrzak, ekspert w zespole ds. podatku dochodowego od osób prawnych w KPMG w Polsce, dodaje, że przepisy o uldze sponsoringowej zawierają odwołania do innych ustaw, co od początku powoduje wątpliwości, które podatnicy starają się wyjaśniać w drodze wniosków o interpretacje, a na ich tle dotychczas zapadło także kilka wyroków sądów administracyjnych.
Czym jest klub
– Najważniejszym problemem, który pojawił się w związku z wprowadzeniem ulgi sponsoringowej, wydaje się interpretacja pojęcia klubu sportowego, którego działalność można wspierać i jednocześnie skorzystać z odliczenia – mówi Bartosz Głowacki, doradca podatkowy i partner w MDDP. Według Aleksandra Łożykowskiego z ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2048) wynika, że klubem sportowym jest osoba prawna organizująca działalność sportową, czyli wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Za sport uważa się również współzawodnictwo oparte na aktywności intelektualnej, którego celem jest osiągnięcie wyniku sportowego. – Przez ten pryzmat należy postrzegać ramy sponsoringu w rozumieniu ulgi sponsoringowej w podatku dochodowym. Kwalifikowanym sponsoringiem jest więc, oprócz finansowania niemasowych imprez sportowych i stypendiów sportowych, także przekazywanie środków jakiejkolwiek osobie prawnej, niedziałającej w celu osiągnięcia zysku, na wskazane wyżej cele – uważa ekspert z LTCA. Jego zdaniem w te ramy mogą więc wpisywać się spółki kapitałowe, stowarzyszenia, fundacje, spółdzielnie czy też szczególne ich rodzaje, w tym związki sportowe i spółki zarządzające ligą zawodową, o ile spełniają wskazane przesłanki. Interpretacja przeciwna byłaby niezgodna z celem wprowadzenia ulgi sponsoringowej. Nie jest także tak, że literalna wykładnia przepisów wyklucza związki sportowe i spółki zarządzające ligami zawodowymi – wręcz przeciwnie, także literalnie spełniać one mogą wszelkie przesłanki przewidziane w ustawie.
Odmienne wnioski płyną jednak z interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.130.2024.2.BJ, w której dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że w ramach ulgi sponsoringowej nie można odliczyć kosztów, które podatnik ponosi w związku ze współpracą ze:
- stowarzyszeniami i związkami stowarzyszeń, tj. związkami sportowymi w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o sporcie,
- spółkami zarządzającymi ligami zawodowymi, w rozumieniu art. 15 ustawy o sporcie.
– Stanowisko dyrektora KIS opiera się na literalnym brzmieniu przepisów. Z uwagi na charakter wyjątku, jakim jest ulga, należy się zgodzić, że bez zmian w przepisach wydatki sponsoringowe na rzecz związków i organizatorów lig nie mogą korzystać z ulgi – mówi Dariusz Wójtowicz. Wtóruje mu Bartosz Głowacki, który podkreśla, że odesłanie zawarte w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805; ost.zm. Dz.U. z 2024 r. poz. 854; dalej: ustawa o CIT) wskazuje, że adresatem wsparcia, które może być objęte ulgą sponsoringową, mogą być tylko kluby sportowe. – Na tej podstawie organy podatkowe mogą dowodzić, że z preferencji podatkowej nie skorzysta wsparcie dla związków sportowych czy spółek zarządzających ligami zawodowymi – uważa doradca podatkowy z MDDP. Jego zdaniem powyższe stanowisko dyrektora KIS nie zaprzecza jednak możliwości skorzystania z ulgi sponsoringowej przez kluby sportowe działające w formie stowarzyszeń, gdy kluby te tworzą związek sportowy (działający w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń). Ekspert dodaje także, że można znaleźć argumenty za tym, że przesłanki dla zastosowania ulgi sponsoringowej są spełnione, jeśli umowa zawarta między sponsorem a związkiem sportowym lub spółką zarządzającą ligą zawodową zawierała wyraźne postanowienie, że środki uzyskane od sponsora zostaną następnie przekazane klubom sportowym na realizację określonych w ustawie celów. – Za powyższym może poniekąd przemawiać konstrukcja definicji stypendium sportowego – mówi Bartosz Głowacki. Wyjaśnia, że zgodnie z art. 18ee ust. 3 ustawy o CIT stypendium sportowe to finansowane przez podatnika świadczenie pieniężne, które jest przyznawane m.in. przez jednostki pożytku publicznego, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej. Świadczenie to musi mieć charakter jednostronny i bezzwrotny. – Mając na względzie to, że o status organizacji pożytku publicznego mogą się ubiegać m.in. związki sportowe, przekazanie im środków z przeznaczeniem na stypendia sportowe może się mieścić w kategorii wydatku objętego ulgą sponsoringową – uważa ekspert.
Kiedy działalność ma niezarobkowy charakter
Według Bartosza Głowackiego problematyczna jest konstrukcja odesłania do art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. – Przepis ten mówi o klubie sportowym, działającym na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałającym w celu osiągnięcia zysku, który może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie stosownej uchwały – wyjaśnia ekspert. Dodaje, że wątpliwości dotyczą tego, czy należy brać pod uwagę wszystkie wymienione w ustawie o sporcie okoliczności, czy tylko wybrane z nich. – Dotychczasowa praktyka wskazuje na to, że z pewnością powinien to być klub sportowy niedziałający w celu osiągnięcia zysku. Nie wiadomo jednak, czy objęte ulgą będzie wsparcie dla klubu sportowego, który faktycznie działa w celu osiągnięcia zysku albo który tylko ma taką możliwość, ale jej w praktyce nie realizuje – mówi doradca podatkowy z MDDP.
Dominik Majchrzak zwraca uwagę na to, że w dotychczasowych interpretacjach dyrektor KIS wskazywał, że prawna dopuszczalność podziału zysku klubu sportowego budzi wątpliwości i powinna wyłączać uprawnienie do uznania takiego beneficjenta za klub sportowy w rozumieniu przepisów o uldze. Kwestii tej nie rozstrzygnęły jeszcze sądy, chociaż wydano już kilka orzeczeń (m.in. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1025/23, WSA w Poznaniu z 16 stycznia 2024 r., sygn. akt I SA/Po 757/23). – Zdaniem WSA w Gliwicach statutowe postanowienie dopuszczające podział zysku nie przekreśla możliwości skorzystania z ulgi. Zaznaczyć jednocześnie należy, że we wniosku o interpretację, która była przedmiotem zaskarżenia, wnioskodawca deklarował zbieranie od klubów oświadczeń o nieprzeznaczeniu zysku do podziału i wykorzystaniu go na cele działalności sportowej – wyjaśnia Dariusz Wójtowicz.
Według Aleksandra Łożykowskiego w przypadku finansowania klubów sportowych ważne jest, aby się upewnić, że sponsorowany podmiot nie działa w celu osiągnięcia zysku i przeznacza otrzymane środki na wskazane wcześniej cele. – Nie oznacza to, że nie może on prowadzić działalności gospodarczej, natomiast zyski z działalności powinny być przeznaczane na działalność statutową – mówi ekspert. Z kolei Bartosz Głowacki zwraca uwagę na wyrok WSA w Poznaniu, zgodnie z którym możliwość wypłaty dywidendy akcjonariuszom klubów oraz brak odpowiednich zapisów w akcie założycielskim świadczy o tym, że kluby, o których mowa we wniosku, nie spełniają warunków do ulgi sponsoringowej, ponieważ działają w celu osiągnięcia zysku. – Sąd podkreślał, że w przepisach dotyczących ulgi sponsoringowej nie chodzi o jakikolwiek klub sportowy, ale o taki, który działa na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego – dodaje doradca podatkowy z MDDP. ©℗
opinia
Ograniczeń jest więcej
/>
Przy stosowaniu ulgi dla sportu należy mieć na względzie kilka kwestii. Po pierwsze, należy pamiętać, aby wydatki przeznaczone na finansowanie działalności sportowej stanowiły koszt uzyskania przychodu dla przedsiębiorcy zgodnie z zasadami ogólnymi. Muszą to być więc wydatki oparte na ekwiwalentnej umowie i poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia przychodów. Kosztem uzyskania przychodów nie będą w szczególności wydatki na reprezentację, darowizny czy pożyczki, mimo że są związane z działalnością sportową.
Należy także pamiętać o tym, że ustawa wskazuje na definicję stypendium sportowego – jest nim finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej. Nie będzie więc uprawniać do ulgi sponsoringowej stypendium przyznane indywidualnie przez przedsiębiorcę zawodnikowi, dyskusyjne będzie także stypendium dla trenera. ©℗
