Skazany za puste faktury nie traci mienia. Zapadł wyrok sądu

Sąd nie orzeka przepadku równowartości korzyści majątkowej, gdy skazuje za wystawianie pustych faktur – orzekł Sąd Okręgowy w Łodzi.

Wyjaśnił, że w tym wypadku kwota stanowiąca nieuiszczony podatek wynikający z art. 108 ustawy o VAT nie jest korzyścią majątkową w rozumieniu art. 33 kodeksu karnego skarbowego. Nie stanowi bowiem przysporzenia (w rozumieniu tego przepisu) dla sprawcy wystawiającego nierzetelne faktury.

Wyrok zapadł w marcu br., ale jego uzasadnienie ukazało się dopiero pod koniec kwietnia.

Chodziło o obywatela Indii, który wystawiał puste faktury pod pozorem prowadzenia hurtowni tkanin. Dowody wykazały, że gdy był on prezesem fikcyjnej spółki, wystawił przez rok 778 takich faktur. Wskutek tego zawyżył podatek naliczony na prawie 1,8 mln zł.

Rzekomą hurtownię prowadził w wynajmowanym lokalu, ale zalegał z czynszem, więc doszło do rozwiązania umowy najmu. Gdy właściciel wszedł do środka, zastał lokal dokładnie w takim stanie, w jakim go wynajął. Nie były żadnego towaru ani dokumentów. Jedyną zmianą było zaklejone okna i drzwi.

W trakcie dochodzenia ustalono, że właściciele firm, których nazwy widniały na fakturach – jako rzekomo ich wystawcy – nie byli nawet świadomi tego, że ktoś się pod nich podszył. Ci, którzy wystawiają faktury tylko ręcznie, nagle się dowiedzieli, że ktoś w ich imieniu wystawił je za pomocą komputera. Natomiast tym, którzy wystawiają faktury tylko przy użyciu programu komputerowego, śledczy okazali te dokumenty wypisane ręcznie.

Innymi słowy, fałszerstwo wyszło na jaw i sąd uznał prezesa fikcyjnej spółki za winnego przestępstw skarbowych oraz fakturowych ściganych na podstawie kodeksu karnego.

Sąd stwierdził, że oskarżony popełnił:

• przestępstwa skarbowe penalizowane na podstawie art. 56 par. 1 i art. 62 par. 2 kodeksu karnego skarbowego, przy czym sąd zastosował tu nadzwyczajne obostrzenie kary, bo ustalił, że suma kwot podatku wynikających z pustych faktur była dużej wartości w rozumieniu art. 37 par. 1 pkt 1 k.k.s.,
• przestępstwa ścigane na podstawie art. 270a par. 2 kodeku karnego, bo wystawił faktury na należności przekraczające ogółem 9,5 mln zł, przez co łączna ich wartość była większa niż pięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, a z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu i działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Zgodnie z art. 8 par. 2 k.k.s. wykonaniu podlega tylko najsurowsza z kar, więc skazany odsiedzi w więzieniu trzy lata i trzy miesiące oraz zapłaci grzywnę w wysokości 45 tys. zł.

Sąd nie orzekł natomiast przepadku równowartości korzyści majątkowej, czyli środka karnego, o którym mowa w art. 33 par. 1 k.k.s. Przepis ten stanowi, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa skarbowego, chociażby pośrednio, korzyść majątkową, to sąd orzeka przepadek tej korzyści, a jeśli jest to niemożliwe – sąd orzeka ściągnięcie równowartości pieniężnej.

Przy czym za korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia przestępstwa skarbowego uważa się także pożytki z rzeczy lub praw stanowiących tę korzyść (art. 33 par. 1a k.k.s.).

Sąd wyjaśnił jednak, że „nawet faktury niedokumentujące faktycznych transakcji rodzą obowiązek zapłaty wskazanego w nich podatku należnego” (właśnie na podstawie art. 108 ustawy o VAT). Sprawca wystawiający lub posługujący się pustą fakturą zawsze godzi w obowiązki podatkowe w VAT i musi zapłacić podatek na podstawie art. 108. Kwota stanowiąca nieuiszczony podatek wynikający z art. 108 ustawy o VAT nie jest więc korzyścią majątkową w rozumieniu art. 33 k.k.s – uzasadnił sąd.

Wyrok jest nieprawomocny.©℗

orzecznictwo