Rozliczanie zwolnień w strefie wciąż problematyczne

Mimo przegranych w sądach fiskus nadal nie zgadza się na to, by chronologicznie można było rozliczać zwolnienia podatkowe wynikające ze zezwoleń strefowych oraz z decyzji o wsparciu. Dowodem jest najnowsza interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Spółka uważała, że w pierwszej kolejności może wykorzystać zwolnienie podatkowe dostępne w ramach zezwolenia (nr 1) na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (SSE), bo było ono wydane najwcześniej. Dopiero gdy limit zwolnienia (pomocy publicznej) wynikający z tego zezwolenia okaże się niewystarczający do objęcia całości dochodu z działalności na terenie tej strefy, będzie rozliczać zwolnienie zgodnie z limitem wynikającym z drugiego zezwolenia (nr 2) i z decyzji o wsparciu – przy czym tu również w kolejności dat ich wydania.

Firma podkreśliła, że mimo rozbieżności symboli Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług użytych w zezwoleniu 1, zezwoleniu 2 i decyzji o wsparciu w rzeczywistości zakres działalności gospodarczej jest identyczny. Różnica wynika jedynie z przyjęcia przez rząd rozporządzenia w sprawie PKWiU 2008, które zastąpiło rozporządzenie w sprawie PKWiU 2004.

Za kluczowy argument spółka uznała art. 13 ust. 6 i 7 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 459, dalej: ustawa o WNI). Pierwszy z nich stanowi, że gdy przedsiębiorca ma co najmniej dwie decyzje o wsparciu, to „rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu”. Natomiast z drugiego wynika, że ust. 6 stosuje się odpowiednio dla rozliczenia łącznej pomocy publicznej, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1604, dalej: ustawa o SSE).

Co na to NSA…

Wątpliwości w tym zakresie nie miał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 lipca 2023 r. (sygn. akt II FSK 78/21). Nawiązał do orzeczenia z 14 czerwca 2023 r. (II FSK 2872/20) dotyczącego podobnej kwestii, lecz na gruncie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Z jej art. 12 ust. 2 wynika, że gdy przedsiębiorca ma co najmniej dwa zezwolenia na działalność w SSE, to pomoc publiczną rozlicza zgodnie z kolejnością wydawania zezwoleń.

„Uregulowania dotyczące sposobu rozliczania pomocy publicznej przyznanej na podstawie decyzji o wsparciu są analogiczne do tych, które dotyczą zezwoleń” – uznał sąd kasacyjny 4 lipca 2023 r. Wskazał, że świadczy o tym treść art. 13 ust. 7 ustawy o WNI.

Podobnie orzekł 13 października 2021 r. WSA w Olsztynie (I SA/Ol 538/21, wyrok nieprawomocny). Stwierdził, że brzmienie art. 13 ust. 7 „wprost stanowi o takiej sytuacji, gdy przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia zarówno na podstawie wydanych zezwoleń, jak i decyzji o wsparciu. (…) Odczytując więc literalnie treść omawianych przepisów ustawy o SSE oraz ustawy o WNI, należy dojść do wniosku, że pomoc publiczna w formie zwolnień podatkowych wynikających z zezwoleń strefowych oraz z decyzji o wsparciu powinna być rozliczana chronologicznie”.

…a co fiskus

Dyrektor KIS twierdzi jednak, że co innego wynika z art. 13 ust. 8 tej ustawy. Przepis ten brzmi: „Rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której rozpoczęto inwestycję, w oparciu o którą jest prowadzona działalność gospodarcza”.

Fiskus uważa więc, że gdy przedsiębiorca posiada zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE oraz decyzję o wsparciu nowej inwestycji, to nie można łączyć dochodów osiągniętych z tych dwóch źródeł zwolnionych z opodatkowania. Podatnik powinien w takiej sytuacji je wyodrębnić, aby ustalić wynik podatkowy uzyskany odrębnie z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie otrzymanych zezwoleń, a odrębnie z działalności gospodarczej określonej w decyzjach o wsparciu.

Argumentem dyrektora KIS jest to, że dla działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE oraz określonej w decyzji o wsparciu ustawa o CIT przewiduje odrębne zwolnienia podatkowe – odpowiednio w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a.

Gdyby dochody z obu tych źródeł miały być rozliczane łącznie, to ustawodawca dałby temu podstawy w odpowiednich zapisach ustawy, co jednak nie ma miejsca – twierdzi dyrektor KIS.

Razem czy osobno?

Powołuje się tu również na objaśnienia podatkowe z 6 marca 2020 r. dotyczące sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu.

Napisano w nich: „W przypadku, gdy zwolnienie podatkowe wynika zarówno z zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE oraz z decyzji o wsparciu, podatnik wyodrębnia te dwa źródła dochodów zwolnione z opodatkowania. Wykazaniu w zeznaniu podatkowym podlegają wyłącznie dochody osiągnięte z tych dwóch źródeł. W przypadku, gdy z jednego z tych źródeł podatnik osiągnie stratę, nie podlega ona wykazaniu w zeznaniu podatkowym, w tym również poprzez przychody i koszty generujące tą stratę”.

Sądy nie mają jednak wątpliwości, że podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji. Tak stwierdziły NSA we wspomnianym wyroku z 4 lipca 2023 r. (II FSK 78/21) oraz wojewódzkie sądy administracyjne: w Lublinie (orzeczenie z 17 stycznia 2024 r., I SA/Lu 632/23) i Olsztynie (orzeczenie z 19 grudnia 2023 r., I SA/Ol 416/23).

Zdaniem tego ostatniego „postulowana przez organ konieczność odrębnego rozliczania wyniku podatkowego dla każdego zezwolenia i dla każdej decyzji osobno powodowałaby pozbawienie art. 12 ust. 2 ustawy o SSE oraz art. 13 ust. 6 ustawy o WNI treści normatywnej, czyniąc normy wyrażone w tych przepisach pustymi. Odnosi się to również do art. 13 ust. 7 ustawy o WNI”.

Oba wyroki WSA są nieprawomocne.©℗